Vandaag is het 10 jaar geleden dat Ramses Shaffy overleed. Er is momenteel weer veel aandacht voor deze grootheid en is het smullen voor de fans. Voor mij als jonge liefhebber die Ramses nooit zelf heeft zien optreden of door Mokum heeft zien schuifelen, is hij toch heel belangrijk.
Dit stuk is het gevolg van een ontmoeting die zich nooit in de werkelijkheid heeft voorgedaan. Ik hoor niet in de rijen Amsterdammers die hem toevallig passeerden op zijn weg. Het dichtstbij wat ik ooit bij hem ben gekomen is via zijn muze en hartsvriendin Liesbeth List afgelopen jaar.
Daarnaast kom ik hem tegen in het licht van de metrohalte Vijzelgracht van de Noord-Zuidlijn in Amsterdam. Desondanks is hij een vast onderdeel van mijn leven. Drie jaar geleden schreef ik deze tekst, ik stond op een kruispunt. Een punt vlak voor een belangrijke afslag en toen was hij daar.
Aan de andere kant van de heuvels
De wereld die open ging toen ik voor het eerst in aanraking kwam met Ramses Shaffy was een wereld die mij als kind boven mijn pet ging. Nu ik ouder ben en bepaalde puzzelstukjes van mijn leven langzaam op hun plaats beginnen te vallen krijgt het werk van Ramses een nieuwe lading. Voor elk moment heeft hij een lied, voor elke tint van emotie, voor elk gevoel. De liefde tussen hem en Liesbeth List is voor mij iets om naar te streven.
Pas een paar jaar geleden kwam ik er achter dat Ramses een liedje met mijn naam heeft geschreven. Maurits is in het liedje een eendje dat onzeker de eerste stappen waggelt.
Ik waggel nu over het kruispunt van jeugd en volwassenheid, een van de belangrijkste kruispunten van mijn nog jonge leven. Op naar de andere kant van de heuvels waar de toekomst op mij wacht. De laatste tijd is Ramses een pilaar voor mij geweest. Ik voel mij diep met hem verbonden.
Wat ik hoop te vinden aan de toekomstige kant van de heuvels is een goed leven met iemand aan mijn zij. Een mooie baan. Misschien de gelatenheid die over Ramses hing. Misschien een deel van zijn mystiek. Mens durf te leven!
Ik wil mijn moeder bedanken dat zij de liedjes van Ramses deel heeft laten zijn van mijn jeugd.
Nu begint de klim over de heuvels!
Dank jullie Ramses en Liesbeth,
Maurits
In mijn herinnering was hij de opvulling voor lange autoritten en regenachtige zondagmiddagen. Onvermijdelijk is hier de melancholiek ook ingeslopen. Het soort melancholiek dat voor mij ook de nummers van Ramses kleurt. Zoals wel vaker ging ik nadat het zaadje was geplant zelf op onderzoek uit en ontdekte de diepte van het oeuvre.
Inmiddels is dit eendje aardig doorgewaggeld, zit op de universiteit en doet genoeg leuke en nuttige dingen. Toch moet ik nog te vaak de tekst van: ‘Mens durf te leven!’ tussen mijn oren knopen en dapper voorwaarts gaan. Nu weet ik, ieder heeft een andere kijk op het leven maar luister naar een nummer van Ramses of kies eens een lied van Ramses uit. Voor mij is hij een artiest aan wie ik me aan optrek in moeilijke dagen en bij wie ik me prettig voel als de zon schijnt.
Maurits Huijbrechtse
Foto Ramses: Door Onbekend – [1] Dutch National Archives, The Hague, Fotocollectie Algemeen Nederlands Persbureau (ANEFO), 1945-1989, Nummer toegang 2.24.01.07 Bestanddeelnummer 254-7241, CC BY-SA 3.0 nl, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=29267993
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
