”Hetero’s zijn niet normaal, er zijn er gewoon meer van”, sprak Loesje en daar heeft ze natuurlijk gewoon gelijk in! Maar wat betekent dat eigenlijk voor de LHBT+-gemeenschap? Vorige week had ik dat gevoel weer even: ik behoor tot een minderheid. Via via hoorde ik dat iemand in mijn omgeving een homofobe uitspraak had gedaan en ik dacht in de woorden van juf Ank: “wat is dat nu jammer!”
Weer iemand van de meerderheid die de minderheid beledigt, schoot er door mijn hoofd, maar tegelijkertijd dacht ik ook: wat helpt het eigenlijk om je zo vast te klampen aan dat idee van meerderheid en minderheid? Natuurlijk zijn er meer hetero’s, maar wat voor nut heeft het eigenlijk om mijzelf als onderdeel van een minderheid te zien?
Ik kom veel LHBT’ers tegen die zich op een sociaal-activistische manier inzetten voor de LHBT+-gemeenschap en daar betrap ik mijzelf ook af en toe wel op. Vanuit een soort rechtvaardigheidsgevoel willen sommige LHBT+’ers uitdragen aan hun omgeving dat zij er ook gewoon mogen zijn. Een zeer begrijpelijke reactie, want zij mogen (misschien wel móéten) er inderdaad ook gewoon kunnen zijn. Feit is echter wel dat de meerderheid van de mensen heteroseksueel is. Is dat erg? Nou, ik denk van niet, maar wat veel LHBT+’ers stoort is dat zij in het dagelijkse leven worden geconfronteerd met een heteronormatieve maatschappij die soms schuurt met hoe *zij* de wereld ervaren.
”Heb je een vriendin”? Als dat aan mij wordt gevraagd door mensen die ik ontmoet is het op de één of andere manier altijd wat ongemakkelijk als ik dan moet zeggen: ”Nee, ik heb een vriend, al ruim acht jaar”. Meestal krijg je dan een reactie terug in de trant van ”oh wat leuk”, of ”ja dat kan natuurlijk ook”. Natuurlijk kan dat ook, denk ik dan meestal, maar waarom ga je er automatisch vanuit dat ik een vriendin zou hebben? Tja, daar komt die heteronormatieve samenleving dus toch weer om de hoek kijken.
Kunnen wij als LHBT+’ers hetero’s eigenlijk wel kwalijk nemen dat ze hun wereld heteronormatief indelen? Ik ben geneigd om ja en nee te zeggen. Nee, want ze zijn nu eenmaal hetero en komen met voornamelijk andere hetero’s in aanraking in het dagelijkse leven. Ja, want ze kunnen ook rekening houden met mensen die niet hetero zijn, ze weten immers dat die er ook zijn. Moeten wij als LHBT+’ers dan maar gewoon accepteren dat we als minderheid door het leven moeten gaan en dat daar rare opmerkingen of blikken bijhoren? Nee natuurlijk niet, maar aan de andere kant zullen we ook gewoon moeten accepteren dat heteronormativiteit best te begrijpen is. Goedkeuren hoeven we dat niet, maar onszelf constant als minderheid bestempelen heeft ook geen zin.
Daarom haal ik graag Loesje er nog eens bij: ”Waarom moeilijk doen, als het samen kan”?
Stijn Jephta van der Woude
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
One thought on “Hoezo meerderheid en minderheid?”