Een paar maanden geleden kwam ik een man tegen op wie ik hopeloos verliefd werd. Ik vond het fantastisch om te merken dat ik ineens verliefd kon zijn. De laatste keer was zonder overdrijven jaren terug; op mijn vrouw. Inmiddels wil ik geen contact meer met hem.
Als mensen vragen naar wie ik ben, antwoord ik meestal biseksueel. En dan zeggen ze vaak: heb je dan een open relatie? Ben je polyamoreus? Dat hou ik in het midden omdat ik bang ben om biseksualiteit te linken aan polyamorie. Want er zijn genoeg bi’s die monogaam zijn en bij wie hun behoefte anders ligt. Ik doe hiermee de biseksuele mensen zoals mijzelf die het niet zijn tekort. Ik weet het.
Toen ik zo verliefd was, vond hij een man met een vrouw en kinderen complex. Ik denk dat het ons in de weg stond. Ik had het misschien wel anders willen zien en graag willen verkennen. Ik was bang om mijn relatie op te geven of moest opgeven terwijl ik dat niet wilde. Maar ik wilde hem ook. Hen allebei. Met die heftige verliefdheid moest ik ook nog verstandig zijn. Ik kon het maar moeilijk. Gelukkig heb ik verstandige vrienden en een verstandige vrouw met wie ik eerlijk kan zijn.
Monoseksuele opvattingen maken onderdeel van deze cultuur uit: je bent of homo of hetero. Iets daarbuiten is lastig. Seriële monogamie staat daar naast als culturele norm over hoe relaties vorm te geven: of je bent met de één of je bent met de ander. Ik heb inmiddels al te vaak in mezelf dat monogame ideaal verwenst en de idiote monoseksuele opvattingen bij de ander op wie ik verliefd was naar de hel gedragen. Als we onszelf niet zo’n beperkte moraal hadden opgelegd, had ik misschien nu een stuk aan m’n levensgeluk toegevoegd.
Joshua Zandberg is voorzitter van het Landelijke Netwerk Biseksualiteit en elke week schrijft hij een column over zijn leven als bi-man.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
One thought on “Verliefd”