Lyle Muns (23) is communicatiemedewerker GroenLinks Amsterdam en escort.
Marcel Proust kennen we onder andere van zijn beroemde vragenlijst, aan de hand waarvan een beeld van een persoon ontstaat in wat we vandaag de dag ‘soundbites’ zouden noemen. De Gaykrant bevraagt aan de hand van een eigen variant op de vragenreeks steeds een persoon die zich onderdeel voelt van de regenboogcommunity.
1. Wat zijn je belangrijkste karaktereigenschappen?
Betrokken, open, ambitieus en soms te ongeduldig.
2. Wie zijn de grootste voorbeelden in jouw leven?
De helden van ACT UP die in het hart van de Aids-epidemie streden tegen stigma en voor goede preventie en betere behandeling. Zij hadden vaak te maken met een dubbelstigma als seropsitief én homo, drugsgebruiker, trans of sekswerker. Sommigen gingen doodziek van vergevorderde AIDS toch de barricade op voor een hoger doel. Daar word ik stil van.
3. Hoe identificeer je jezelf in gender en seksualiteit?
Ik ben homo en man. Toch is het niet zo zwart-wit als dat. Er zijn ook momenten dat ik me bijvoorbeeld aangetrokken voel tot vrouwen en dat ik me niet helemaal verbonden voel met bepaalde (stereotype) delen van mannelijkheid. Ik vind het goed en belangrijk om dit dan ook toe te laten.
4. Vind je het belangrijk om jezelf ook als zodanig te profileren naar anderen toe?
Ik vind het belangrijk om mezelf te laten zien als mezelf, zoals ik ben. Meestal is dat als homo en man, maar soms ook niet. Homo-zijn specifiek betekent wel veel voor mij. Daarom wil ik het ook met trots kunnen uitdragen.
5. Wat vind je het meest aantrekkelijk in een andere persoon?
Ik kan van allerlei soorten mensen aantrekkelijk vinden, maar hou in het algemeen van mensen die zichzelf durven open te stellen en betrokken zijn bij anderen. Ook vind ik warm en lief zijn voor elkaar heel belangrijk.
6. Wat is het meest positieve dat je ooit hebt ondervonden aan niet-hetero zijn?
Als homo leerde ik op jonge leeftijd bezig te zijn met wie ik was en wilde zijn én dat ik het recht had mezelf te zijn. Hierdoor kon ik veel meer mijn eigen keuzes maken. Ik merkte dat veel heteroseksuele leeftijdgenootjes meer vastzaten aan verwachtingspatronen van anderen zonder dat die noodzakelijk pasten bij wie zij wilden zijn.
7. Wat is het meest negatieve dat je ooit hebt ondervonden aan niet-hetero zijn?
Toen ik erachter kwam dat ik homo was, groeide ik op in een kleine gemeente in België. Daar was ik een van de weinige homojongens die uit de kast kwam. Lang groeide ik op met de gedachte dat ik nooit een vriendje zou krijgen omdat ik – in mijn hoofd – de enige gay was. Dat gevoel van eenzaamheid in de tienerjaren herkennen veel LHBTQ+’ers wel volgens mij.
8. Wat zou er per morgen gedaan moeten worden om de positie van LHBTQ+’ers te veranderen?
Te lang dachten we in Nederland dat als LHBTQ+’ers gelijke rechten hebben, hun emancipatie voltooid zou zijn. Nu zien we dat LHBTQ+’ers toch pijnlijk oververtegenwoordigd zijn in statistieken van drugsmisbruik tot depressie en zelfmoord. Dit laat zien dat onder de juridische werkelijkheid nog – soms subtiele – vooroordelen leven die de levens van (jonge) LHBTQ+’ers niet altijd makkelijk maken. Uiteindelijk zijn het de verhalen van mensen zelf die het verschil moeten maken. Alleen als we allemaal naar buiten komen met onze diverse ervaringen kunnen we het maatschappelijk debat hierover naar ons toe trekken.
9. Hoe zou je het liefst herinnerd willen worden?
Als iemand die heeft bijgedragen aan de emancipatie van kwetsbare groepen en maatschappelijke verandering door zichzelf te blijven.
10. Wat is je motto?
“I know that you cannot live on hope alone, but without it, life is not worth living. And you…and you…and you…gotta give ’em hope.” – Harvey Milk.
Door: Christian Curré
Foto: Kaj Venhuizen
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
