Leve de Roze Wolk!

Na 14 jaar in de kast geleefd te hebben, heb ik besloten om eruit te kruipen. Weg van die o zo veilige kast. Beland in een wereld van vooroordelen, stereotypen en verlies van acceptatie. Nu, twee jaar later, besloot ik op eigen initiatief een presentatie te geven over de acceptatie van homoseksualiteit voor alle bovenbouw leerlingen van het Udens College.  Niet zo gebruikelijk voor de gemiddelde 16-jarige wellicht, maar ik was het zat!

Mijn persoonlijke negatieve ervaringen speelden een grote rol in het maken van de presentatie “It’s OK to be …”. Voordat mijn eigen homoseksualiteit een feit was voor de buitenwereld werd het woord homo voortdurend naar mijn hoofd geslingerd. Dit heeft me een hele periode zeer onzeker gemaakt over van alles en nog wat. Ik zat met mezelf in de knoop.  Op 5 oktober 2015 kwam ik daadwerkelijk uit de kast voor mijn ouders. En in de zomer van 2016 voor de rest van de wereld. Er waren veel positieve reacties, maar ook een aantal negatieve. Met name op school voelde ik me niet erg geaccepteerd. De mensen die mij in de eerste van de HAVO al voor homo uitmaakten, bleven doorgaan en uiteindelijk trof ik de tekst “Simon van Ieperen is gay” op de muren van de jongenskleedkamers aan.

Maar er bleken meer homo’s op mijn school te lopen dan ik dacht. Dit bood mij veel steun. Ik was niet de enige die er last van ondervond. Toen ik er achter kwam dat sommigen van hen niet uit de kast durfden te komen, wilde ik dat er wat zou veranderen. Bij mij op school en het liefst per direct. In een opwelling ben ik naar mijn mentor en naar de coördinator gestapt en zei dat ik een presentatie over homo-acceptatie voor de hele school wilde geven. De coördinator keek me aan alsof ze een spook had gezien. Ze vroeg me dan ook of ik dit echt zou willen doen en ik antwoordde vastberaden: ja!.

Na mijn presentatie was het even doodstil, maar daarna volgende applaus. Adrenaline en emoties stroomden door mijn lijf. Een plaatselijke krant heeft een interview met mij geplaatst. Mooie dingen maar toch zat me nog één ding dwars: de vele stereotypes die er bestaan over homoseksuelen.

Om een beeld te krijgen van de vele stereotypen die er leven omtrent LGBTQ+’ers heb ik een enquête opgestart genaamd “Stereotypen bij Homoseksuelen”. Hieruit blijkt dat een homoseksueel vaak beschreven wordt als een blij persoon die vaak een goede kledingsmaak heeft. Het blonderen van je haren zou “nichterig” zijn en alle gays zijn vriendelijk… Uit eigen ervaring weet ik dat niet alle homo’s even aardig zijn; ook daar zitten rotte appels tussen. Elke homoseksueel krijgt ooit de standaardvragen voor zijn kiezen. Soms denk ik dat men een lijstje in heeft gestudeerd waar vragen in staan als: “ben jij het vrouwtje of het mannetje?” of “shoppen?”. Lesbiennes worden gezien als onverzorgde, mannelijke vrouwen. Mensen hebben zelfs vooroordelen over hun kapsel; Gekleurd en kortpittig is echt hun ding. Maar de meeste lesbiennes die ik ken zijn juist hele gezellige vrouwen. Meestal heb ik niet eens door dat ze lesbisch zijn als ze nog in de kast zitten.

Het is jammer om in een wereld te moeten leven waar men leeft met stereotypes als het om LGBTQ+’ers gaat. Je moet kunnen zijn wie je wil zijn zonder dat je meteen te maken krijgt met vooroordelen. Seksualiteit kent geen uiterlijk: iedereen is uniek en uit het op zijn eigen manier.

Simon van Ieperen

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!