In Rotterdam is het jaarlijkse feest van eenheid en diversiteit losgebarsten: Rotterdam Pride. Dit maakt mij als Rotterdammer trots, maar dit jaar voel ik ook teleurstelling. Want het enige echte symbool van eenheid en diversiteit ligt hier onder vuur: de regenboogvlag.
De regenboogvlag kent een lange geschiedenis. Het veelkleurige symbool is sinds 1978 onlosmakelijk verbonden met de homobeweging. Maar sinds die tijd is de homobeweging geëvolueerd. Alle letters op het spectrum van seksuele en genderdiversiteit hebben tegenwoordig een plekje binnen de LHBTIQ+*-beweging. Daarmee is de betekenis van de veelkleurige regenboogvlag ook breder en inclusiever geworden. Waar vroeger alleen homo’s of lesbo’s waren, zijn alle mensen op het spectrum tegenwoordig welkom. Allemaal verbonden onder de veelkleurige vlag.
Het probleem is nu dat sommige mensen van kleur zich niet thuis voelen in de LHBTIQ+-beweging. Als 29-jarige zoon van een Afrikaanse vluchteling en een Drentse moeder snap ik dat heel goed. Sommige “inclusieve” organisaties zijn zo wit als de baard van Sinterklaas, ouder dan de Bijbel en net zo cultureel divers als een gemiddeld concert van Guus Meeuwis. Logisch dat je je daar niet altijd thuis voelt. Manchester Pride en Antwerpen Pride hebben daarom een zwarte en bruine strook toegevoegd aan de regenboogvlag. Hiermee willen ze uitstralen dat mensen van alle achtergronden welkom zijn.
Maar een zwarte en bruine balk aan de regenboogvlag toevoegen lost dat niet op. Moet de Nederlandse vlag ook een zwarte en bruine balk krijgen om te bewijzen dat alle Nederlanders gewaardeerd worden? Moeten alle letters van het alfabet aan LHBTIQ+* worden toegevoegd om te bewijzen dat alle gender- en seksuele diversiteit een plek heeft binnen onze beweging?
Met elke toevoeging benadruk je extra welke groepen je nog niet hebt toegevoegd.
En hoeveel stroken zijn er nog meer nodig totdat iedereen thuis voelt? Met elke toevoeging benadruk je extra welke groepen je nog niet hebt toegevoegd. Moeten alle kleuren van de cisgenders tot de transgenders, van de polyamoreuzen tot de aseksuelen, van de rubberliefhebbers tot de leergemeenschap er ook op? Dit is een weg die niet leidt tot meer inclusie, maar juist minder.
Wat mij betreft moeten we ophouden met symboolpolitiek en starten met echte veranderingen. “Inclusieve” organisaties, safe spaces, prides moeten werk maken van diversiteit en inclusie.
Aan alle mensen van kleur die zich nu niet thuis voelen in traditionele LHBTIQ+*-organisaties heb ik een oproep. Laat je net als ik niet wegjagen! Join me en laten we samen de diversiteit en inclusie vieren! Maar laat alsjeblieft die unieke verbindende vlag, dat ene symbool van eenheid met rust.
Eyasu Hindrik Balcha
Voorzitter COC Rotterdam Rijnmond
Eyasu Hindrik Balcha (1990) is sinds 2017 voorzitter van COC Rotterdam Rijnmond. In 2011 is hij actief geworden bij het LHBTI-jongerenmagazine Expreszo en daarna was hij lid van het voorlichtingsteam en het bestuur van COC Rotterdam Rijnmond.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
3 thoughts on “Regenboogvlag zonder zwart randje”