Small Town Boy Rick Paul van Mulligen: “Er is nog veel om voor te vechten”

“Run away, turn away, run away, turn away, run away …” Wie kent deze zin niet uit de hitsingle Small Town Boy van Bronski Beat uit de jaren tachtig? Duitse schrijver en regisseur Falk Richter schreef er vijf jaar geleden een voorstelling over. In het kader van Pride Amsterdam komt het stuk naar Nederland. Acteur Rick Paul van Mulligen speelt de hoofdrol. Aan De Gaykrant vertelt hij over zijn nieuwste rol.

Tekst: Paul Hofman

Experimenteren

Small Town Boy vertelt het verhaal van een jongen van het platteland die zich niet herkent in de opgelegde wereld waarin hij opgroeit. Op de vlucht voor repressie en het gebrek aan erkenning vlucht hij naar de grote stad. Naar Berlijn, Londen, Amsterdam; Europese vrijgevochten metropolen, waar de mens zichzelf herontdekt, ruimte vindt om te experimenteren en waar identiteit wordt bevochten.

Uithuizen

Voor de 37-jarige Rick Paul van Mulligen kent het theater weinig of geen geheimen meer. Van jongs af aan wilde hij acteur worden. Hij werd geboren in het kleine Groningse dorp Uithuizen. Na zijn middelbare schooltijd vertrok hij naar de toneelschool in Arnhem, zijn grote droom achterna jagend. Inmiddels heeft de boomlange acteur een groot trackrecord opgebouwd. Zo stond hij op het toneel in producties als Othello, Angels in America, Fresh Young Gods en Figaro.
Tijdens de Pride Amsterdam staat hij bijna twee weken in Internationaal Theater Amsterdam aan het Leidseplein in de ontroerende productie Small Town Boy.

Wat was jouw eerste reactie toen je gevraagd werd voor deze productie?

“JAAAA! Bij Toneelgroep Oostpool had ik al eerdere stappen gezet met een persoonlijke solo, daarna in Allemaal Mensen ook een andere kant van het leven als homo in Nederland laten horen. Dit voelt als een overtreffende trap in nieuwe ongehoorde verhalen vertellen.”

Is het een bijzondere rol voor je?

“Het is een heel activistische rol. Uitgesproken fel en op de barricades. Tegelijkertijd is de vorm van het stuk zo dat het moet lijken alsof het allemaal heel persoonlijk is. Terwijl ik als Rick Paul lang niet zo fel en kwaad ben. Opgevoed in een hetero wereld ben ik altijd bang dat niemand op dit geluid zit te wachten, dat aanpassen beter is. Spannend en te gek om door dat gevoel heen te breken en dit geluid toch eens vol daadkracht te mogen brengen.”

Zelf kan hij zich goed identificeren met deze rol. Net als het hoofdpersonage komt hij uit een dorp met nauwelijks 6000 inwoners.

“Het gevoel van eruit willen breken, niet begrepen worden en dat daar niet te vinden is wat je zoekt, is voor mij erg herkenbaar. Altijd de vreemde eend in de bijt zijn. Voor mij had dit wel meer met het plattelandsleven te maken, losbreken van mijn familie was gelukkig absoluut niet aan de hand of nodig.”

Over zichzelf vertelt hij: “Ik was op zoek naar een plek waar je wel met je hoofd boven het maaiveld mag uitsteken. Op zoek naar gelijkgestemden. Gewoon heel goed en al heel snel aanvoelen dat dat niet de plek was om voor mij te kunnen bloeien. En ik wilde het podium op! Die was er niet eens in mijn dorp, haha!”

‘Er zijn te weinig rolmodellen op allerlei fronten”

Rolmodellen

Regisseur Marcus Azzini zegt: “We moeten voorbeelden blijven geven en voorbeelden blijven zijn.” Hoe doe jij dit zelf in je leven?

“Ik probeer zo open mogelijk te zijn over mijn seksualiteit, geef veel interviews over mijn ‘modern family’, om te laten zien hoe fijn en liefdevol dat wat onbekend is voor velen, ook kan zijn. Ben bewust bezig op social media een eerlijk en positief beeld van mijn leven te geven met mijn man en gezin. Spreek af en toe op festivals en gelegenheden over al deze onderwerpen. Er zijn te weinig rolmodellen op allerlei fronten, het is belangrijk van je te laten horen, als je een stem en een podium hebt.”

Van vlees en bloed

In een recent interview in de Volkskrant gaf je aan dat je wellicht bij casting bureaus in het bakje van vrolijke nicht zit. Heb je angst dat je door het accepteren van deze rol in de toekomst niet gecast wordt als ‘die homoseksuele acteur’?

Beslist: “Ik vind homoseksuele mensen prachtig en vind het geen punt die de rest van mijn leven te mogen spelen. Als ze maar gevarieerd zijn, zoals er in het echt ook honderden verschillende soorten homoseksuele type mannen zijn, met verschillende levens en verhalen. Zolang het mensen van vlees en bloed zijn speel ik ze graag. Als het alleen het stereotype is zonder enkel verhaal of diephang, heb ik inmiddels wel alles uitgeprobeerd. De angst wil ik niet toe laten. Als het niet meer gaat, vind ik wel een andere weg.”

“Ik probeer zo open mogelijk te zijn over mijn homoseksualiteit”

Wat is de boodschap?

“Dat we verhalen moeten blijven vertellen, dat er nog veel is om voor te vechten, om trots op te zijn. Dat we er niet zijn om enkel geaccepteerd te worden door onopvallend te zijn. Dat we een stem hebben en gehoord willen worden. Laten we elkaar niet verdragen, maar dragen.”

Internationaal Theater Amsterdam: 23 juli t/m 3 augustus
Meer info op: www.toneelgroepoostpool.nl

Foto’s: Henri Verhoef/Sanne Peper

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.