Sussen

Biweekly
‘Shhh rustig maar, het gaat wel over.’ Welke ouder heeft dit niet tegen diens kind gezegd toen het op het grintpad viel of in tranen was om ergere zaken? Deze dynamiek van sussen, geruststellen en proberen te laten vergeten, kenmerkt bijna iedere ouder-kindrelatie. En zoals een goed opgevoed kind geleerd heeft van diens ouders neemt hij dat mee in zijn hart.
Alleen het geval is dat het niet altijd zo werkt. Nog steeds onder de indruk van de scene uit ‘Call me by your name’ waarin de hoofdpersoon Elio, net verlaten door zijn minnaar Oliver, zijn vader aanhoort, bewonder ik nog steeds Elio’s vader. De vader die hem zegt: ‘Ik ben er voor je maar ik sus de pijn in je hart niet en dat moet jij zelf ook niet doen.’ Zonder dat je het doorhebt is de dynamiek van vergeten en ‘het gaat wel over’ onderdeel van je leven als je niet zo’n vaderfiguur als Elio heeft hebt.
Alle liefdes die ik heb gekend (het zijn er niet eens zo heel erg veel) zijn er nog steeds. Nog steeds als in: ze zijn in mijn hart en ik zal hen niet loslaten. Ik dacht ooit dat als je een persoon liefhebt, die relatie in het ergste geval kapot gaat; je sluit die af en gaat er weer een aan als je daar aan toe bent. Simpel. Maar ieders liefde en liefdegeschiedenis zijn als hoe Aciman in Call me by your name de basiliek van San Clemente in Rome beschrijft: die laag op laag, restauratie na renovering kent. Ik kom niet van die laagjes en ruïnes af, al vergeet ik soms wat onder de meest recente restauratielaag is blijven zitten, maar bouw erop door.
Ik heb geprobeerd alle ongelijksoortige elementen uit mijn liefdes- en innerlijk leven bij elkaar te brengen tot een enkel ding (bijvoorbeeld tot een voorkeur voor een sekse). Sommige elementen staan zo haaks op elkaar dat ze haast niet te verenigen zijn. Ze communiceren nauwelijks met elkaar en ze zijn niet eens vriendelijk voor elkaar. Ze horen bij mij en zo hoor ik nergens bij. Ik omarm hen en ben er tevreden mee. Naar je hart luisteren, hoe gek of tegenstrijdig die geluiden erin kunnen zijn, is de weg voor deze cultuur om minder in hetero, homo of andere labels te denken en je daarin vast te leggen.
Joshua Zandberg

Joshua Zandberg schrijft elke week een column over zijn leven als bi-man. 

Joshua Zandberg – foto: Moker Media

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.