Donald Duck

Vroeger las ik samen met mijn leerlingen graag uit de boekjes van ‘Le petit Nicolas’ van Goscinny en Sempé. Ik was (en ben) nog steeds dol op deze verhaaltjes en vaak konden de leerlingen er ook smakelijk om lachen.  Zo af en toe vertaalden we ook wel eens wat van het Frans naar het Nederlands. Een zinnetje als: “Toen papa thuiskwam van werk, kwam mama uit de keuken”, of: “Buurmeisje Marie-Edwige moest naar pianoles. Ze pakte haar pop en ik ging met mijn vrienden voetballen.”  

Op het eerste zicht vrij onschuldige zinnetjes, totdat je je realiseert dat er naast het aanleren van de juiste woorden, grammatica en zinsbouw ook nog iets anders gebeurt: je geeft leerlingen een “verborgen leerplan” mee, namelijk: mannen werken, vrouwen koken, meisjes kletsen, spelen met poppen en spelen piano en jongetjes voetballen en vechten.

De hierboven geciteerde zinnen uit deze Le petit Nicolas stammen uit 1963. In die tijd waren directeuren waarschijnlijk altijd mannen. Vrouwen werkten niet buitenshuis maar deden het huishouden en voedden kinderen op, jongetjes waren stoer, behalve het jongetje met de bril want dat was een watje en het lievelingetje van de juf dat -uiteraard- best gepest mocht worden en kleine meisjes waren verlegen muurbloempjes.

“Het ging alleen om de poppetjes op de achtergrond”

Vandaag las ik dat in de Donald Duck (begonnen in 1952) voor het eerst een lesbisch paar te zien zal zijn. Donald Duck-fan Fenna deed afgelopen week in de rubriek Dwars van het Jeugdjournaal de oproep om lhbt-koppels op te nemen in het blad. Het ging Fenna niet eens om de hoofdpersonages zoals Katrien of Goofy, maar alleen om de poppetjes op de achtergrond.

Hoofdredacteur Joan Lommen deed in de uitzending de toezegging dat er binnenkort een lesbisch stelletje (“met hartjes”) op een terras te zien zou zijn. De oorspronkelijke tekening zal worden aangepast.

“Kwebkwebkweb”

Toen ik een tijdje geleden op de loopband in de sportschool wat stond te bewegen en vanuit mijn ooghoeken de programma’s op de televisies voor mij in de gaten hield, zag ik plotseling een reclameblok voorbijkomen voor een show van Kabouter Plop.

In Kabouter Plop speelt welgeteld één vrouwelijk figuur mee. Weet u hoe die ene, vrouwelijke kabouter heet?

Kwebbel.

En wat zei Kwebbel toen ze bij Plop binnenkwam?

“Kwebbeldekwebbeldekweb.

Daaaag!-Dag-Dag-Dag-Dag-Dag-Daaaag!

“Oeps! Ik praat weer te veel zeker?”

1952

1963

2019

Zou het niet eens tijd worden voor een hoog opgeleide, gehoofddoekte, lesbische Kwebbel, die dan natuurlijk geen Kwebbel meer heet maar Malika en meer kan zeggen dan “kwebkwebkweb”?

En de tijd dat wij lhbt+ ers in de Donald Duck op de achtergrond een bescheiden rolletje mogen spelen, had natuurlijk al veel langer achter ons moeten liggen.

Ik stel voor om van Goofy een transseksuele vluchteling uit Iran te maken en Katrien kan voortaan best als drag queen door het leven gaan. De veel te grote roze schoenen heeft ze al.


De kleedkamer is klein en wit
Het doorleefde mannengezicht
Zit in een doorleefde spiegel naar zichzelf te kijken
Ziet een mannenhand naar een vale plastic tas reiken
Waar enkel vrouwelijkheid in zit

De pruik is revolutierood
De glinsterende oogschaduw
Onder hoge wenkbrauwbogen zwart als hellepoorten
Verblijdt de intense blik die kijkt naar de geboorte
Van een koningin uit de goot

Met jurk die de ogen streelt
Op schoenen hoog als torenflats
Op het toneel onder het baldakijn van rood fluweel
Toont ze publiek elke tekortkoming van vooroordeel
Als postmodern Vrijheidsbeeld


Rick van der Made

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.