Gaykrant columnist en dominee in opleiding Stijn Jephta van der Woude bevindt zich in India voor een master onderzoek. Hij interviewde Ankit Bhuptani (26), een Hindoe gay activist uit Mumbai. Ankit is voorzitter en oprichter van GALVA Mumbai, de Gay en Lesbian Vaishnava Association en sinds negen jaar co-organisator van de Mumbai Pride. Onder de Nederlandse tekst staat het interview in het Engels.
Tekst: Stijn van der Woude
Dag Ankit, leuk je te ontmoeten! Kun je mij iets vertellen over je ervaringen als homoseksuele man in de grootste stad van India? Is er een levendige gay scene?
Het leven als homoseksuele man hier is geweldig! Mumbai is een echte metropool met een grote hoeveelheid plekken en platformen waar je je als LHBT+ ’er kan begeven en uitdrukken. Er zijn veel sociale evenementen en groepen en ondanks dat we geen homocafés hebben, worden er veel feesten voor LHBT+’ers georganiseerd. Zolang je in het openbaar niet teveel opvalt, hebben weinig mensen er een probleem mee. Hand in hand lopen is hier sowieso geen probleem omdat dit ook door heteromannen wordt gedaan. Sociaal gezien is het leven hier als homoseksuele man dus erg goed, maar uit de kast komen kan wel erg lastig zijn. India legt een grote nadruk op familie, relaties en geloof. Er zijn nog steeds mensen die worden verstoten als ze uit de kast komen. Ook in de werkomgeving en in het onderwijs wordt nog steeds gediscrimineerd. Als je eenmaal uit de kast bent is Mumbai echter een plek die relatief veilig is voor LHBT+’ers, zeker als je het vergelijkt met het platteland. Er is tevens een enorm verschil te zien in de mate van acceptatie bij jongeren en de oudere generaties. Er zijn tegenwoordig heel veel jongeren die zelf uit de kast zijn en op universiteiten zijn veel forums voor LHBT+’ers die worden gesteund door heteroseksuelen.
Wat betreft mijn eigen coming out, ik kwam uit de kast in 2013 toen ik twintig was. Voor de wereld en de media ben ik zeer open over mijn seksualiteit, maar ik heb eigenlijk nooit een moment gehad waarop ik het tegen mijn ouders heb gezegd. Ze weten wel dat ik homoseksueel ben, maar het is meer een situatie van ‘don’t ask don’t tell’. Ze weten het en proberen mij niet tegen te houden in alles wat ik doe, maar ik als ooit mijn partner zou willen meenemen naar huis zou ik hem moeten voorstellen als ‘een vriend’.
“Hindoeïsme gaat in essentie over inclusiviteit en diversiteit en niet over discriminatie en afwijzing.”
Op wat voor manier zet jij je in voor LHBT+’ers in Mumbai?
Ik ben oprichter en voorzitter van GALVA Mumbai, the Gay & Lesbian Vaishnava Association. Vaishnava refereert aan Krishna, een van de belangrijkste goden in het Hindoeïsme. Van origine is GALVA een Amerikaanse beweging voor queer hindoes maar ik heb een tak in Mumbai opgericht, mede omdat geloof in mijn coming out een belangrijke rol speelde. GALVA is een platform voor queer mensen, met name queer hindoes, die naar antwoorden zoeken in hun geloof met betrekking tot hun geaardheid. We hebben bijvoorbeeld een maandelijkse bijeenkomst waar we op een informele manier met elkaar praten over wat we allemaal meemaken en proberen bijvoorbeeld te lobbyen bij religieuze organisaties. Tevens ben ik al negen jaar co-organisator van de Mumbai LGBTQI Pride Parade en ben ik verbonden aan verschillende nationale organisaties die zich inzetten voor interreligieuze dialoog, vredesopbouw en rechten voor queer personen.
Je zegt dat je je identificeert als religieus, hoe denk jij over de relatie tussen Hindoeïsme en LHBT+’ers?
Daarover zeg ik vaak: “India heeft altijd al homoseksualiteit gekend, maar niet altijd homofobie’’. Mijn mening is dat Hindoeïsme in essentie gaat over inclusiviteit en diversiteit en niet over discriminatie en afwijzing. De homofobie die voorkomt in India komt meestal van de Abrahamitische religies. In de traditionele Hindoeïstische geschriften kennen we eigenlijk een grote diversiteit qua seksuele geaardheid en in onze mythologie is veel genderfluïditeit. Er zijn bijvoorbeeld goden die niet altijd expliciet mannelijk of vrouwelijk zijn en in sommige gevallen zijn er zelfs goden die worden afgebeeld als tegelijkertijd mannelijk en vrouwelijk. Hetzelfde geldt voor seksualiteit dat volgens het Hindoeïsme inherent bij het leven hoort en dus gevierd mag worden. Een goed voorbeeld hiervan is de beroemde Kamasutra, die ook aandacht schenkt aan seksuele minderheden. Natuurlijk zijn er in India ook gelovige (orthodoxe) hindoes die homoseksualiteit afkeuren. Naar mijn mening kunnen ze dit echter nooit doen door zich te beroepen op onze eigen religieuze traditie. De argumenten die ze vaak gebruiken komen dan ook eigenlijk uit het Christendom. Hier zie je dat de kolonisatie van India door de Britten diepe sporen heeft achtergelaten en dat het christendom dat toen werd opgedrongen, tot op de dag van vandaag nog invloed heeft op hoe er in India wordt gedacht. Ik durf dan ook best te stellen dat veel hindoes onwetend zijn over hun eigen religieuze traditie.
Met de gedeeltelijke afschaffing van sectie 377 in de Indiase wet afgelopen jaar, zijn seksuele handelingen tussen volwassen mensen van gelijk geslacht nu niet meer strafbaar. Denk je dat dit al voor een grote verandering heeft gezorgd voor LHBT+’ers?
Ja, zeker weten! Er zijn inmiddels veel bedrijven en onderwijsinstellingen die hun anti-discriminatie beleid hebben aangepast op seksuele minderheden. Mensen lijken over het algemeen ook meer acceptatie te tonen. Sectie 377 was een van de laatste belemmeringen voor gelijkheid in India. Veranderingen treden nu sneller op door afschaffing van deze wet. Een ander gegeven dat ook zeker helpt, is dat bedrijven zich nu echt gaan inzetten omdat het ze financieel kan raken. Medewerkers die zich gediscrimineerd voelen vanwege hun geaardheid hebben nu bijvoorbeeld een goede reden om hun werkgever aan te klagen. Een bekend geval is de zaak die vorig jaar werd aangespannen tegen Mahindra, een van de grootste bedrijven in India. Een oud-medewerker die zich gediscrimineerd voelde op basis van zijn geaardheid klaagde het bedrijf aan en won de zaak. De zaak werd door vele media opgepikt en liet zien dat het recht nu ook op LHBT+’ers wordt toegepast. Veel bedrijven zijn daarom nu hard bezig inclusiever en diverser te worden en een aantal speelt zelfs een belangrijke rol in het publieke debat.
“Veel bedrijven zijn hard bezig inclusiever en diverser te worden en een aantal speelt zelfs een belangrijke rol in het publieke debat.”
Ondanks de vele positieve geluiden waren er helaas ook tegenstanders, bijvoorbeeld mensen van de Rooms-Katholieke kerk en bepaalde moslims, maar ook invloedrijke guru’s zoals Baba Ramdev, die zelfs claimde dat yoga mensen van hun homoseksualiteit kon genezen. Wat echter opvalt is dat sommige orthodoxe gelovigen meer acceptatie lijken te tonen, omdat de beslissing over deze werd gedaan door een belangrijk rechtsorgaan. Er waren gelukkig wel altijd al bepaalde kerken, spirituele organisaties, tempels en religieuze groeperingen die de afschaffing ondersteunden.
Hoe heb je de Mumbai Pride ervaren dit jaar? Was het anders dan voorgaande jaren?
De Mumbai Pride van dit jaar was totaal anders. De opkomst met ruim 15.000 mensen was de grootste sinds de start in 2009. Bovendien zijn zulke aantallen heel uitzonderlijk voor Prides in Zuid-Aziatische landen. Wat ook bijzonder was: dat bijna niemand een masker droeg, iets dat in voorgaande jaren echt niet had gekund. De afschaffing van sectie 377 heeft er echt voor gezorgd dat deze Mumbai Pride heel uitbundig was. Er waren ook veel bedrijven, onderwijsinstellingen en grote aantallen ouders en andere mensen die ons steunden. Het was echt een inclusieve en diverse opkomt en ik hoop dat dit ook en misschien nog wel meer geldt voor de komende edities!
Homosexuality is not foreign to India, homophobia is
Gaykrant columnist and pastor in training Stijn Jephta van der Woude is in India for a master’s degree. He interviewed Ankit Bhuptani (26), a Hindu gay activist from Mumbai. Ankit is chairman and founder of GALVA Mumbai, the Gay and Lesbian Vaishnava Association and since nine years co-organizer of the Mumbai Pride. The interview in English is available below the Dutch text.
Text: Stijn van der Woude
Hello Ankit, nice to meet you! Could you please tell me how you experience living as a gay man, in the biggest city in India? Is there a big gay scene in Mumbai for example?
Life here as a gay individual is amazing! Mumbai is a metropole city with a lot of platforms to express yourself. There are a lot of social events and social groups and although we do not have gay bars here, there are a lot of parties for the LGBTQI-community. As long as you do not express your sexuality too much in the open, people generally do not have a problem with it. Holding hands as queer men is certainly not an issue because a lot of straight men do this too in India. Apart from that I would say that coming out of the closet takes some time in India. Family, relationships and faith definitely play an important role in Indian society. There are still people who are rejected by friends and family if they come out to them. If you are out though Mumbai is generally not that bad especially compared to the more rural parts of India. The difference in social acceptance between the younger generation and the older generation is also huge. There are a lot of young people coming out and there are a lot of colleges with LGBTQI-forums which are supported by straight people.
In my own personal situation, I am out and open to the world and the media about my sexuality. I came out in 2013 when I was twenty years old, but I never had that ‘sit down’ conversation with my parents. They know about it but it is more of a ‘don’t ask don’t tell’ situation. They do not stop me in expressing myself, but if I wanted to bring my boyfriend home if I would have to introduce him as a friend.
So what kind of activities are you participating in for the LGBTQI-community?
I am founder and chairperson of GALVA in Mumbai, the Gay & Lesbian Vaishnava Association. Vaishnava is referring to Lord Krishna, one of Hinduism most important gods. GALVA itself is originally a movement for queer Hindus that started in America but I started a branch in India, because my faith played an important factor in my coming out. GALVA is an platform for queer people, especially Hindus, who are seeking answer in their faith in light of their sexuality. We have a monthly support group where we talk in an informal way about our life. We also try to lobby for queer rights in the space of faith. I am also a co-organizer of the Mumbai LGBTQI pride parade since last nine years. Apart from that I am also part of various national organizations connected to interfaith, peace building and queer rights.
You identify yourself as religious. What are your thoughts about the relationship between Hinduism and the LGBTQI-community?
Well I always say: homosexuality is not foreign to India, but homophobia is. My opinion is that Hindu faith is essentially about inclusion and diversity and not about discrimination and rejection. The homophobic elements in Indian society are often coming from Abrahamic religions. In our religious scriptures and even in folk culture we know a great diversity in gender and sexual orientation. In our mythology for example there is a lot of genderfluidity. Hindu gods are not always strictly male or female and there are also gods who are portrayed as male and female at the same time. The same goes for sexuality, which is seen in Hinduism as something that is an essential part of life that we need to celebrate. A good example is of course the famous Kamasutra which also mentions sexual minorities. Of course there are religious (orthodox) Hindus who condemn sexual minorities but they could never do so by giving arguments from their own religious tradition. The arguments that they use are often coming from Christianity. Here you can see that the colonization of our country by the British and the christian theology and culture they brought with them, are still haunting Indian society. I would say that a lot of Hindus are ignorant of their own religious sources.
With the partly abolishment of section 377 in the Indian law last year, sexual activities between adults of the same sex are now legal. Do you think that this has changed much in daily life already for the LGBTQI-community?
Yes, absolutely! We see a lot of companies changing their policies by adding sexuality as a non-discriminatory element. The same is happening in educational institutions and also people in society are generally becoming more accepting and understanding. Section 377 was one of the last big hurdles for equality in India. Change is coming faster now because of this abolishment. Another thing that is also helping is the that if you are not inclusive enough you can loose on business, so companies and organizations are forced to promote an inclusive environment. People who feel discriminated on the base of their sexuality can now file an official complaint. A good example is the case from last year at Mahindra, one of the biggest companies in India. An ex-employee who felt discriminated based on his sexual orientation filed a complaint which he won. It was big news and it showed that the LGBTQI-community really has something to rely on with the abolishment of this law. There are actually a lot of these companies now that are playing an important role or are even a leading factor in the acceptation of the LGBTQI-community in India.
There were also some parties unfortunately who were against the abolishment of section 377, for example people from the Catholic church and certain Muslims, but also an influential guru like Baba Ramdev, someone who claimed his yoga can cure people of homosexuality. However what we see now is that because this decision has come from the constitutional bench, the acceptance of the LGBTQI-community within faith based parties is also growing in more orthodox religious groups. However there already were churches, spiritual organizations, temples and faith groups who supported the abolishment of the law.
How did you experience the Mumbai Pride this year? Was it different then the years before?
This years Mumbai Pride was completely different. This was the biggest turnout we ever saw since the start of the Mumbai Pride in 2009. There were at least 15.000 people who participated which is huge for any South-Asian countries. Hardly anybody was wearing masks because of the abolishment of section 377, while in earlier years that would not be possible. We also saw a lot of companies, colleges, parents and other parties supporting the Mumbai Pride and marching with us in solidarity. It was really inclusive and diverse this year and I hope that this trend will continue in the next Pride Walks!
Photography: Qgraphy
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
