Petra Wieldraaijer | ProfieLHBT+

Petra Wieldraaijer (51) werkt als fysiotherapeut en begeleider op een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Zij woont samen – en is getrouwd – met een longarts in Amsterdam. Behalve van haar vrouw, houdt ze onder meer van meezingen in de kroeg, wandelen in de bergen en gewoon in het Stadsdeel Noord met een hond die ze af en toe van een kennis leent. Een van haar grootste hobby’s is lekker op de fiets naar het werk. Door de polder naar Purmerend elke dag. Ook houdt ze van niets doen… Verder raapt ze regelmatig zwerfafval op, gewoon omdat ze daar blij van wordt en de omgeving er schoner van wordt.

1) Wat zijn je belangrijkste karaktereigenschappen?

Humor, trouw, rustig en langzaam.

2) Wie zijn de grootste voorbeelden in jouw leven?

Dat zijn mensen die opkomen voor rechten van minderheden, zoals Martin Luther King en Rosa Parks. Maar ook mensen die zichtbaar durven zijn en openlijk homo zijn in culturen waar dat niet vanzelfsprekend is, in binnen- en buitenland. Verder mensen die vroeger openlijk homo waren, zoals Robert Long en Jos Brink. Daarnaast mensen die openlijk androgyn zijn. Recent is voor mij Hannah Gatsby een voorbeeld: een heldin met haar voorstelling Nanette, te zien op Netflix. Geniaal en erg indrukwekkend.

3) Hoe identificeer je jezelf in gender en seksualiteit?

Ik zie seksualiteit als een soort palet. Ik ben nu met Karin en dan noemen ze me lesbisch. Ik denk wel dat ik vaker op vrouwen val dan op mannen, maar toch zie ik mezelf als biseksueel. Ik val op mensen. Gender is ook een spectrum in mijn ogen en tevens een door mensen verzonnen term die houvast biedt. Ik ben volgens die term een vrouw, maar voel me niet uitgesproken vrouwelijk. Van kinds af aan liep ik in kledingwinkels steevast naar de jongensafdeling, deed ‘jongens-dingen’. Ik voel me mijn leven lang al thuis in de kleding die meer bestemd zou zijn voor mannen. Ik vind dat overigens onzin, kleding is bestemd voor mensen. Iedereen moet aandoen waarin men zich prettig voelt.

Ik heb gemerkt dat het iets is wat echt in me zit, dat gevoel. Het is door niemand opgelegd. Het is gelukkig ook nooit door iemand verboden of afgeremd. Ook vroeger thuis niet. Niet qua kleding, niet qua hobby’s. Ik was ook het enige meisje op mijn lagere school die meeging op de woensdagmiddag naar het trapveldje om met allemaal jongens te voetballen. Ik kan me nog goed herinneren dat ik toen als ukkie van mijn ouders voetbalschoenen kreeg voor mijn verjaardag. Het was de tijd dat je als meisje gewoonweg niet op voetbal mocht van de KNVB.

4) Vind je het belangrijk om jezelf ook als zodanig te profileren naar anderen toe?

Inmiddels wel. Vroeger dacht ik dat je eigenlijk er geen apart iets van moet maken. In mijn ogen is diversiteit normaal. Ik dacht ook dat dat inmiddels wel zo zou zijn, maar de werkelijkheid is anders. Je bent hoe dan ook kwetsbaar als minderheid. Inmiddels ben ik van mening dat ik wel zichtbaar moet zijn met mijn gender en seksualiteit. Als ik (en alle anderen) niet zichtbaar ben, dan is het er namelijk niet, denk ik. En ik heb ervaren dat je ook een voorbeeldfunctie kan hebben. Dat heb ik vooral gemerkt op m’n werk. Ik werk al heel lang met mensen met een verstandelijke beperking. Vroeger dacht ik dat het niet belangrijk was om me te profileren. Nu denk ik daar ook anders over. Ik heb gemerkt dat ik een voorbeeldfunctie kan hebben.

Uiteraard zijn in de community van de mensen met een verstandelijke beperking de mensen ook divers. En als ik open ben, kan dat hen ook ruimte bieden om open te zijn. Wel kies ik zorgvuldig uit wanneer ik me profileer. Soms is het namelijk een kwetsbare situatie en dan spreek ik me niet uit. Binnen en buiten mijn werk. Mijn meer ‘mannelijke’ uitstraling kan ik echter niet verbergen. Die is er gewoon. Ik spreek me daar tegenwoordig wel meer over uit. Sinds vorig jaar dat programma ‘Geslacht!’  op TV is geweest, weet ik dat het ook belangrijk is om daarover te praten. Ikzelf vond het fijn om te zien dat er ook mensen ‘zoals ik’ geïnterviewd werden, waarin ik mij herkende. Toen zag ik: het is dus wel belangrijk om zichtbaar te zijn, daar waar dat kan en als je je er prettig bij voelt. Ik vind namelijk niet dat ik een soort wandelende demonstratie ben. Het is het fijnst als het wat natuurlijk gaat.

5) Wat vind je het meest aantrekkelijk in een andere persoon?

Als iemand integer, lief en vooral zichzelf is. Verder humor en relativerend vermogen. En dat iemand zich niet beter voelt dan een ander.

6) Wat is het meest positieve dat je ooit hebt ondervonden aan niet-hetero zijn?

Dat ik Karin heb leren kennen, zij is de liefde van mijn leven. Dat is zonder twijfel het allermooiste wat me is overkomen. Doordat wij allebei geen hetero zijn, kunnen we ons leven zo met elkaar delen. Verder vind ik het een moeilijke vraag. Ik heb er veel vrienden door ontmoet, maar ik had anders weer andere vrienden leren kennen, denk ik. Ik heb wel eens gebruik gemaakt van de mannen wc, zonder dat mensen dat doorhadden. Dat is wel eens handig. Mijn ouders hebben het altijd gewoon gevonden en zich, denk ik, niet verbaasd dat ik ook op vrouwen viel. Ze waren beide geboren in de jaren 20, dus relatief oud, maar erg open-minded. Ze waren erg gelukkig toen ik Karin ontmoette en dat ik zo gelukkig was en ben met haar. En mijn moeder kon ook wel eens een soort confrontatie zoeken in de gesprekken die zij had met haar leeftijdsgenoten. Als ze zei “mijn dochter met haar partner”, op zo’n manier dat de gesprekspartner daar absoluut niks van mocht vinden. Dat vond ik wel grappig. Mijn ouders hebben zich beiden hun leven lang ingezet voor minderheden en daar plukte ik de vruchten van, denk ik. Ik heb dat van huis uit meegekregen. Dat vind ik erg fijn, dat is onbetaalbaar.

7) Wat is het meest negatieve dat je ooit hebt ondervonden aan niet-hetero zijn?

Ik ben wel uitgescholden op straat, mensen hebben wel eens geschrokken weggekeken als ik samen met Karin hand in hand liep. Ook vind ik het heel naar als mensen flauwe, foute grappen over homo’s maken onder het mom van ‘dat moet toch kunnen’. Ik voel me dan in een dilemma zitten, zeg ik er wat van of niet. Als ik er wat van zegt of ik niet gezellig meelach, word ik soms weggezet als zeur of humorloos. Als ik er niks van zeg, dan voel ik dat ik mezelf en anderen verloochen. Verder is er ook wel eens tegen me gezegd dat ik gewoon een keer goed genomen zou moeten worden door een man, dan gaat het wel over.

En verder wordt ik nogal eens als man aangesproken. Dat vind ik niet altijd vervelend, vaak wel. Ik voel me dan kwetsbaar. Zeker hoe mensen ermee om gaan als ze er achter komen, dat ik een vrouw blijk te zijn, kan nogal eens ongemakkelijk zijn. Ook wordt ik wel eens ‘weggestuurd’ of weggekeken van de vrouwen wc.

8) Wat zou er per morgen gedaan moeten worden om de positie van LHBT+’ers te veranderen?

Dat diversiteit als normaal wordt gezien. Niet dat ‘we’ geaccepteerd worden, want dat is niet genoeg. Ik wil graag dat diversiteit normaal is. Overigens ben ik heel erg gelukkig dat we in Nederland wonen, waar de wet aan onze zijde is. Dat is helaas geen garantie voor een vlekkeloze situatie en normalisatie, dat blijkt vaak genoeg.  En de wetten zijn verder niet vanzelfsprekend, we moeten daarvoor blijven vechten. Die recente ontwikkelingen in Amerika bewijzen dat maar weer eens.

9) Hoe zou je het liefst herinnerd willen worden?

Als iemand die integer is, zichzelf is en lief is voor de wereld is.

10) Wat is je motto?

Wees lief voor je omgeving, …allemaal en voor iedereen.
Dan is namelijk iedereen lief voor elkaar.


Marcel Proust kennen we onder andere van zijn beroemde vragenlijst (questionnaire) aan de hand waarvan een beeld van een persoon ontstaat in wat we vandaag de dag ‘soundbites’ zouden noemen. Door de jaren heen hebben verschillende beroemdheden de vragenlijst ingevuld. De Gaykrant bevraagt in ProfieLHBT+ aan de hand van een eigen variant op de vragenreeks steeds een persoon die zich onderdeel voelt van de regenboogcommunity. Beroemd of niet beroemd, rijk of arm, spierwit of pikzwart (m/v): alle LHBT-ers komen in aanmerking.

Tekst: Norbert Splint

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

One thought on “Petra Wieldraaijer | ProfieLHBT+

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.