Het was vijf jaar geleden. Ik was vijftien, woonde in een kleine stad in Twente en lag ‘s avonds in bed. Toen ik na een lange dag school klaar was om m’n ogen te sluiten, speurde ik eerst YouTube af voor nieuwe video’s. Dat deed ik iedere avond. Er was zoveel meer te ontdekken dan alleen de stad en mensen die ik jarenlang op mijn duim kende.
Eén van de video’s die klaarstonden ging over YouTuber Troye Sivan die uit de kast kwam voor zijn fans. ‘Coming Out’, was de naam die de video droeg. Uit nieuwsgierigheid klikte ik op het filmpje. Er hoefde maar ‘gay’, ‘coming out’ of iets anders in die trant bij een video te staan, wat voor mij reden genoeg was om te klikken. Het waren de keren dat ik merkte niet alleen te zijn.
Want opgroeien in een kleine ons-kent-ons-stad terwijl er geen sprake was van homo-kent-homo, bezorgde me eindeloos veel vragen. Ben ik nou écht de enige hier? Kort daarna kwam een leeftijdsgenoot uit de kast op mijn school. Iets waar ik niets anders mee kon dan respect voor hebben – ik durfde zelf nog niet. Maar door anderen te zien die de weg durven vrij te maken, zoals Troye, kwam ik steeds dichterbij de definitieve stap. Daarom ben ik hem dankbaar dat hij zijn verhaal met miljoenen kijkers van over de hele wereld durfde te delen. Kijkers die ‘s avonds in bed liggen en piekeren over waar ze het lef vandaan moeten halen om ooit hun grootste geheim te vertellen.
Maar toen ik dat eenmaal deed en mijn familie en vrienden allerliefst reageerden, leek het alsof er zes rugtassen vol bakstenen verdwenen. De ballast was weg – ik durfde mezelf te zijn. Nog altijd volg ik de jonge artiest op de voet en luister ik graag naar zijn muziek. Deze week vertelde hij nog dat-ie ook muziek voor ‘queer people’ wil maken. En hoezeer ik ook een hekel heb aan stempels: ik maak ook onderdeel uit van die groep en ben daar trots op. Troye ook, hij is sinds zijn coming out schaamteloos homoseksueel. ’t Boeit hem niet wat mensen van hem vinden. Zijn YouTube-video waar hij een voorbeeld voor me werd, heeft nog altijd de meeste indruk gemaakt. Blootgesteld worden aan mensen die helemaal zichzelf zijn wanneer jij dat niet durft, laat een indruk op je achter. Nu ik tegenwoordig eindelijk mezelf ben hoop ik dat voorbeeld voor anderen te kunnen zijn. Vijf jaar geleden was dat nog ondenkbaar.
Opvallend genoeg tikte iemand die ik van vroeger ken me afgelopen weekend aan. Hij was me een ‘bedankje verschuldigd’. De slungelige jongen volgde me jarenlang op social media en zag dat ik ongegeneerd mezelf was. Dat gaf hem de moed om, hoe moeilijk hij het ook vond, zijn familie te vertellen dat hij voor hetzelfde team als ik speelt. Hij is homoseksueel, maar wilde er eerst niets mee te maken hebben. Hij raakte een lange tijd verslaafd aan wiet en deed alles om even een pauze te nemen in zijn eeuwig malende hoofd. Maar door andere jongens uit dezelfde stad de eerste stappen te zien maken, durfde hij te volgen. Hij liep dezelfde stappen, maar vulde deze op zijn manier in.
Het is één van de grootste complimenten die ik tot nu toe heb mogen krijgen. Ongemerkt een voorbeeldfunctie hebben en daarmee de weg vrijmaken voor anderen om zichzelf te durven zijn. Toen ik Troyes coming-outvideo keek op mijn vijftiende, had ik nóóit gedacht zelf ooit een voorbeeldfunctie voor iemand te vervullen. Blijkt er ten slotte toch een homo-kent-homo-gevalletje te bestaan. En dat in die eerst zo eenzame plaats.
Stijn de Vries
Foto: Getty Images
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
One thought on “Wanneer je zelf een voorbeeld blijkt te zijn”