Het woord is aan Nico van den Berg (44) filmredacteur bij HP/De Tijd. Tevens is hij regelmatig te horen op Radio 1 en in de film-podcast MovieInsiders.
- Wat zijn je belangrijkste karaktereigenschappen?
Ik denk dat ik sterk ben in het snel doorgronden van iemands persoonlijkheid. Door mijn eigen verleden, waarin ik lang introvert en zoekende was, ben ik nu in staat om snel een vertrouwensband met iemand op te bouwen. Kernbegippen zijn voor mij respect, een groot empatisch vermogen en een onbegrensde interesse in de ander. Hiermee is bijna elke ontmoeting intens en bijzonder.
- Wie zijn de grootste voorbeelden in jouw leven?
Dat zijn zonder uitzondering mensen die tegen de stroom ingaan. Dwarskijkers. Of het nu een filmjournalist zoals Hans Beerekamp is of satirici zijn zoals Van Kooten en De Bie, ze hebben gemeen dat ze met een scherpe blik en liefde voor de taal de samenleving haarfijn kunnen ontleden. Maar ook de talloze jonge onbekende mensen die zich vaak onder moeilijke omstandigheden inzetten voor een rechtvaardiger samenleving. Die zichzelf willen zijn tegen de verdrukking in. Dat ontroert én inspireert mij mateloos.
- Hoe identificeer je jezelf in gender en seksualiteit?
Mijn man- en homozijn is een zeer belangrijk deel van mijzelf en mijn karakter. Verder ben ik eigenlijk niet heel erg met identificatie bezig. Het wordt zo snel gekunsteld. Alhoewel het taboe-maken van labels en woorden me ook erg tegenstaat. Als identificatie jezelf helpt: ga je gang. Maar als je dit alleen maar gebruikt als projectie op anderen ben ik er al snel klaar mee.
- Vind je het belangrijk om jezelf ook als zodanig te profileren naar anderen toe?
Mijn homoseksualiteit is een belangrijk en onmiskenbaar onderdeel van mijn persoonlijkheid. Ik ben dan ook vrij open over mijn seksuele voorkeur. Maar ik probeer ervoor te waken om in stereotypen terecht te komen. Ik heb een haat-liefdeverhouding met hokjes. Op sommige momenten kan ik me enorm verbonden voelen met de homogemeenschap, maar op andere momenten komt het verstikkend op me over. Als ik mezelf al móét identificeren, dan is dat in ‘tig’ hokjes. En in gedachten hop ik continu van het ene naar het andere. Persoonlijke vrijheid en groepsgevoel ineen.
- Wat vind je het meest aantrekkelijk in een ander persoon?
Het is heel moeilijk hier een algemeen antwoord op te geven. Bij de een is dat kwetsbaarheid, bij de ander juist bravoure. Bij de één een introverte blik op de wereld, bij de ander een onrustige stroom van energie. Als ik hier toch een sticker op moet plakken, dan is het wel ‘eigenheid’ en ‘jezelf open durven stellen’. Ik heb de neiging om mensen die een imago hoog proberen te houden, snel te ontmaskeren. Het liefst met scherpe humor, want dat is nog altijd de beste spiegel.
- Wat is het meest positieve dat je ooit hebt ondervonden aan niet-hetero zijn?
Simpel: het niet-hetero zijn op zich! Als kind voelde ik me al aangetrokken tot andere jongens. En dat is altijd een fijn gevoel geweest én gebleven. Ik heb me hier nooit in mijn leven vervelend over gevoeld. Integendeel: het anders zijn is voor mij iets positiefs. Ik voel me een observator, een buitenstaander in de goede zin van het woord. Het geeft me een onafhankelijk gevoel en het heeft mijn karakter ontegenzeggelijk verrijkt.
- Wat is het meest negatieve dat je ooit hebt ondervonden aan niet-hetero zijn?
Is het vreemd als ik zeg dat ik niets negatiefs kan bedenken? Zelfs onbegrip heeft me sterker gemaakt en me gevormd tot de persoon die ik nu ben. Maar ik kan me enorm opwinden als ik mensen vanuit angst en bekrompenheid hoor oordelen en veroordelen. Het is goed dat die stemmen niet worden weggestopt, maar we moeten waakzaam zijn als dit ertoe leidt dat mensen zich vanwege hun seksualiteit of afkomst onveilig en onwelkom voelen.
- Wat zou er per morgen gedaan moeten worden om de positie van LHBT+’ers te veranderen?
Alles begint bij het onderwijs. Ik zou willen dat op elke school nog meer dan nu het gelijkheidsbeginsel de basis is voor alle lessen. En dan niet door droge feiten, maar door persoonlijke verhalen. Gelijkheid is niet uniformiteit, maar juist verscheidenheid. En laat de politiek-correcte kramp daarbij ook los. Een samenleving moet tegen een stootje kunnen. Verbied geen woorden en laat het hokjesdenken los. Kinderen moeten ook leren vallen en opstaan. Met humor en relativering bereik je echt het meest.
- Hoe zou je het liefst herinnerd willen worden?
Als een eigenzinnige humanist die zonder dogma’s probeerde als een kiezelsteen in het water kringen in het leven van anderen achter te laten. Met rimpelingen die hopelijk nog lang naijlden.
- Wat is je motto?
“Leef intens maar met relativering!”
Door: Christian Curré
Foto: Jochem Brouwer
Marcel Proust kennen we onder andere van zijn beroemde vragenlijst, aan de hand waarvan een beeld van een persoon ontstaat in wat we vandaag de dag ‘soundbites’ zouden noemen. De Gaykrant bevraagt aan de hand van een eigen variant op de vragenreeks steeds een persoon die zich onderdeel voelt van de regenboogcommunity.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
