Poz Paradise, wrange Nederlande komedie over HIV

Daniel Cohen

Op 24 juli gaat Poz Paradise in première, een wrange komedie over HIV in 2018, geschreven en geregisseerd door Daniël Cohen. “Het verbaasde mij dat er geen moderne Nederlandse repertoire bestond over dit onderwerp.”

Tekst: Dennis van den Berg

“Er wordt vaak teruggegrepen op stukken als Angels in America en The Normal Heart. Deze stukken focussen zich op de jaren tachtig/negentig en zijn inmiddels toch wel wat achterhaald.”, aldus Daniël Cohen.

Waar gaat Poz Paradise over?

“Drie vrienden trekken zich terug in een villa op Gran Canaria, in afwachting van het einde. Dingen komen in een stroomversnelling als de eigenaar van een naburig gay-resort alles doet om de vrienden uit hun huis te verjagen. De drie mannen staan voor een lastige keuze: vechten voor hun plek of toch de stap wagen en weer de buitenwereld in gaan?”

“Ik liep al jaren met het idee rond om een toneelstuk te maken over HIV in 2018.”

Waarom wilde je een stuk maken over dit onderwerp?

“Ik liep al jaren met het idee rond om een toneelstuk te maken over HIV in 2018. Er is veel veranderd rond HIV en aids in de laatste vijftien jaar. Met name in Nederland denken we dat dit een afgesloten hoofdstuk is. Daarom vond ik het belangrijk om met Poz Paradise een voorstelling te maken over drie Long Term Survivors. Zij hebben de aidscrisis in volle hevigheid meegemaakt.”

Waarom heb je gekozen het verhaal te vertellen via twee generaties?

“Die drie oude mannen staan in het stuk tegenover drie jonge gays. Voor hen is het allemaal historie. Hebben deze twee generaties elkaar wat te vertellen? Kunnen ze van elkaar leren? Dat vroeg ik mij af.”

“Ik werkte in die tijd ook in de kunsten dus ik heb veel collega’s zien verdwijnen. Heel heftig allemaal.”

Hoe heb je de aidscrisis zelf ervaren?

“Het begin van de aidscrisis viel samen met mijn eigen voorzichtige stappen in de Amsterdamse gay scene, dus ik heb de epidemie in alle hevigheid meegemaakt. Ik werkte in die tijd ook in de kunsten dus ik heb veel collega’s zien verdwijnen. Heel heftig allemaal.”

Hoe ga je daarmee om?

“Na verloop van tijd realiseerde ik mij dat ik die hele periode langzaam aan het vergeten was. Dat verbaasde me wel, al is het heel begrijpelijk, je wil als mens natuurlijk vooral vooruit kijken. Maar toch voelde ik de behoefte om iets met dat verleden te doen, om het een plek te geven. In die zin is Poz Paradise ook een persoonlijke poging om heden, verleden en toekomst met elkaar te verbinden.”

Is dat gelukt?

“Ik wilde vooral laten zien hoe moeilijk het is om weer volop in het leven te stappen als je er eigenlijk al afscheid van hebt genomen. In de jaren tachtig was de diagnose hiv-positief een doodvonnis. Je had hooguit nog een paar jaar te leven. Met de komst van combinatietherapie in 1996 kregen velen weer de kans op een langer leven.”

Kun je iets meer vertellen over de acteurs?

“Een geweldig mooie betrokken en diverse groep. Niet alleen qua leeftijden (twintigers naast vijftigers), maar ook qua achtergrond. Mike Reus en Harry Piekema komen van een toneelopleiding, Tim Theunissen en Harun Balci zijn meer bekend uit de musical/kleinkunst, terwijl iemand als Raymi Sambo ook veel film en tv doet. In Nederland stoppen we onze acteurs vaak in hokjes en denken we dat iemand alleen maar het één of het ander kan, terwijl juist die onderlinge inspiratie zo waardevol is.”

Het stuk is tot stand gekomen dankzij een crowdfunding-actie. Hoe verliep dit?

“De respons was overweldigend! Al snel hadden we ons streefbedrag bereikt, we gingen er zelfs overheen. Voor ons een signaal hoe groot de behoefte was aan een actueel stuk over HIV, vooral een stuk dat nu eens niet ging over ziekte en dood maar over de toekomst. Fijn om te merken dat de community onze bevlogenheid deelde.”

Heb je zin in de première?

“Natuurlijk heb ik daar zin in, dit toneelstuk is het resultaat van hard werken. Al met al heeft het schrijven zo’n anderhalf jaar in beslag genomen. En het duurde wel even voor ik het juiste verhaal en de juiste personages had gevonden waarmee ik het verhaal kon vertellen dat ik voor ogen had. Ruwe versies liet ik regelmatig voorlezen door bevriende acteurs, om vervolgens met die kennis weer te gaan schaven en schrijven.”

Hoe zou je het stuk in één zin samenvatten?

“Een ode aan de mensen die een slachting hebben overleefd, een les over hoe waardevol het leven is.”

Poz Paradise is van 23 juli t/m 5 augustus te zien in de Stadsschouwburg Amsterdam. 

Poz Paradise is onderdeel van het officiële culturele programma van de Internationale Aidsconferentie AIDS 2018 die tegelijkertijd in Amsterdam gehouden zal worden.

Kaarten: www.ssba.nl/poz

Hoofdfoto: René Zuiderveld

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.