Wanneer ik een leerling vraag om te reageren, maken we – tijdens zijn korte antwoord – oogcontact. Ineens kijk ik diep in zijn kast. Ik zie de schaamte, de angst en de eenzaamheid. De leerling krijgt een kleur, slikt en ik zie een trillende lip. Hij ziet dat ik hem zie. Snel herpak ik me en ga door naar de volgende leerling. Ik doe mijn best om de les zo normaal mogelijk voort te zetten.
Ik geef 120% en probeer mezelf te laten zien, zelfbewust, open, vanzelfsprekend en assertief. Een leerling vraagt me of ik ooit in elkaar ben geslagen omdat ik homo ben. Ik (190 cm en boven de 100kg) zeg: “Nee, maar soms wil ik dat iemand het probeert. Ik zou hem dubbelvouwen en hem in een prullenbak stampen.” Alle leerlingen moeten hier om lachen, ook de leerling in de kast. Bijna onzichtbaar knipper ik met mijn ogen richting deze leerling en ik krijg een scheef lachje terug. Hij is veilig in zijn kast, we begrijpen elkaar.
“Hij is veilig in zijn kast, we begrijpen elkaar.”
De rest van de les loopt redelijk soepel, er vallen heel wat kwartjes wanneer ik de leerlingen vertel vanuit het perspectief van een LHBT-er. De leerling in de kast zit minder in elkaar gedoken. Een bepaalde opluchting is van zijn gezicht af te lezen. Eindelijk gaat het eens over hém.
De laatste 10 minuten mogen ze mij vragen stellen en vingers schieten de lucht in: “Hoe ontdekte dat je homo bent?”, “Hoe oud was je toen?” Na een paar minuten zie ik de hand van de leerling in de kast omhoog gaan en ik geef aan dat hij zijn vraag kan stellen. “Is het moeilijk om uit de kast te komen? En hoe reageerde je omgeving?”: vraagt hij. Ik geef aan dat ik de reacties van te voren wel kon inschatten, omdat als je in de kast zit, je de meningen van anderen hoort en weet je beetje hoe anderen gaan reageren. Ik kijk hem aan en zeg: “Ik hoop dat je begrijpt dat, uit de kast komen, niet over de acceptatie gaat. Het is de krachtige beslissing van een LHBT-er om open over zichzelf te zijn, wat een ander er ook van vindt. Een LHBT-er bepaalt zelf wanneer hij/zij/hen er aan toe is, Niemand heeft het recht om aan de kastdeur van een ander te zitten. Vertrouwen op jezelf om te bepalen wanneer het moment gekomen is, zodat het echt je eigen beslissing is, geeft veel meer zelfvertrouwen en kracht.” We maken weer oogcontact en hij knikt, hij begrijpt precies wat ik bedoel.
“Dit was het enige uurtje voorlichting in de hele schoolcarrière van deze leerlingen.”
Bij het verlaten van de klas loopt hij langs me, een snelle blik, weer die scheve lach, schuchter zegt hij: “Bedankt.” Het enige wat ik kan uitbrengen door die enorme brok in keel is: “Heel graag gedaan”. Het klinkt wellicht opbeurend, maar dat is het zeker niet. Licht misselijk loop ik het lokaal uit. Ik voel frustratie, woede en verdriet. Dit was het enige uurtje voorlichting in de hele schoolcarrière van deze leerlingen. Voorlichting op school, zonder beleid heeft hoogstens een tijdelijk effect en dat effect moet zeker niet overschat worden, valt in meerdere studies te lezen.
Ook voor deze leerling is morgen de gang op school weer een waar homofoob mijnenveld. De landelijke overheid maakt slappe en holle wetten, waardoor scholen geen geld, ruimte en tijd hebben om inclusief en veilig beleid te maken voor de LHBT-leerlingen. Sinds 2012 zijn ‘we’ regenbooggemeente met elk jaar een zak geld van OC&W. Maar in mijn eentje geef ik meer voorlichting dan het COC en het anti-discriminatiebureau doen in opdracht van de gemeente, mét subsidie.
“Maar gelukkig hebben we een regenboogbankje in onze gemeente.”
Maar gelukkig hebben we een regenboogbankje in onze gemeente. Dat is blijkbaar de plaats waar alle jongeren met LHBT-gevoelens in onze gemeente, hun eenzaamheid kunnen weghuilen. En ja, dat maakt woedend. Maar deze jongeren hebben niets aan mijn woede. Ik doe wat ik kan, maar maak niet de fout dat het veel uithaalt. Dat is een grove onderschatting van het gebrek aan veiligheid wat LHBT- jongeren dagelijks ervaren…
Hilbrand Bonthuis
Hilbrand Bonthuis (41, Bolsward) zet zich in voor diversiteit door o.a. LHBT-voorlichting te geven op scholen. Hij spreekt zich uit voor een meer inclusieve samenleving. “In the end we will remember not the words of our enemies but the silence of our friends.” (Martin Luther King)
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
