Het woord is aan Serhat Agacan: doof, homo en 35 jaar, werkzaam bij ZAAMzorg, een zorgaanbieder voor dove en slechthorende mensen met een leerachterstand, lichte tot matig verstandelijke beperking. Daarnaast is hij bezig met de voorbereiding van drie liedjes als muziektolk voor het EuroSongfestival 2018.
- Wat zijn je belangrijkste karaktereigenschappen?
Ik ben een enorme doorzetter, heel behulpzaam en sociaal. Daarnaast ben ik ook heel erg humoristisch, creatief en probeer ik dingen die onmogelijk lijken toch mogelijk te maken!
- Wie zijn de grootste voorbeelden in jouw leven?
Mijn zus. Ondanks dat ik zelf doof ben geboren en mijn zus iets beter kan horen, communiceert ze met mij in gebarentaal. Zij kent aardig wat gebaren dus daarom kan ik altijd met haar over alles praten. Zij werkt heel erg hard, is een goede zus, dito moeder en mijn beste vriendin. Zonder haar zou mijn leven wel moeilijker zijn.
- Hoe identificeer je jezelf in gender en seksualiteit?
Ik ben een persoon die op mannen valt. Dus: Adam en Adam in plaats van Adam en Eva! Ik wist dit al toen ik 15 jaar was, maar ik bleef het ontkennen en schaamde me tot ik op mijn 24ste uit de kast kwam.
- Vind je het belangrijk om jezelfook als zodanig te profileren naar anderen toe?
Natuurlijk! Je moet wel eerst zorgen dat je jezelf accepteert voor wie je bent. Daarna kun je kijken of je voldoende zelfvertrouwen hebt, zodat je andere mensen kunt inspireren. Ik heb anderen kunnen inspireren met hoe mijn leven zich van negatief naar positief heeft ontwikkeld. Sommige mensen die niet uit de kast durven te komen, hebben baat bij een buddy en/of rolmodel die advies en/- of hulp kan geven.
- Wat vind je het meest aantrekkelijk in een andere persoon?
Dat die persoon heel erg positief is ingesteld. Dat je weet hoe je met problemen moet omgaan en die kunt oplossen. Daarnaast moet hij ook heel erg ‘gek’ zijn, humor hebben, kunnen stoeien, lachen, relaxen en van reizen houden. Ik geloof daarnaast in Ying en Yang. Ik ben zelf als persoon heel erg makkelijk, soepel en rustig; de ander moet een beetje tegenovergesteld zijn. Dan halen we het beste uit elkaar, in plaats van dat we een optelsom zijn van de dezelfde saaie eigenschappen.
- Wat is het meest positieve dat je ooit hebt ondervonden aan niet-hetero zijn?
Dat was toen ik net uit de kast was gekomen, rond mijn 24ste. Ik werd gevraagd voor een interview voor het toenmalige tijdschrift ‘Squeeze’. Ik heb direct hardop ’ja’ gezegd, want ik wil gewoon laten zien aan mensen wie ik ben, wat ik heb, wat ik wil etc. Nadat mijn interview gepubliceerd was, kreeg ik vele positieve maar ook enkele negatieve opmerkingen. Dat had ik ook wel verwacht. Maar het voelde zó goed om met andere mensen mijn verhaal te delen, dat ik nog een stap verder over mijn grens ben gegaan: ik heb vervolgens namelijk ook meegedaan met de Dance 4 Life tour, waarmee we scholen bezochten en ik als gastspreker leerlingen inspireerde. Ik voelde me zo trots als een pauw! Ik leerde mezelf veel beter kennen, kon makkelijk met de leerlingen mijn verhaal delen en heb ze gemotiveerd om zichzelf te zijn. Ik heb ze gestimuleerd om uit de kast te komen en in ieder geval hun verhaal met vrienden te delen zodat ze zichzelf kunnen zijn.
- Wat is het meest negatieve dat je ooit hebt ondervonden aan niet-hetero zijn?
Dat sommige mensen die homo zijn of bi en dat allang weten maar het niet durven te vertellen. Ze schamen zich ervoor, zelfs als ze van mijn leeftijd zijn. Dat vind ik echt erg. Ik denk dan altijd: kom op, doe even normaal, we leven nu in 2018.
- Wat zou er per morgen gedaan moeten worden om de positie van LHBT+’ers te veranderen?
Gewoon meer durven promoten en/-of meer reclame over LHBT+. Want er zijn nu bijvoorbeeld de laatste tijd veel negatieve reacties over zo’n Suitsupply-poster. Ik zou gewoon doorgaan met LHBT+ – posters blijven plakken tot iedereen ophoudt met negativiteit en de zeurende homohaters stoppen. We zien immers ook altijd het beeld van een vrouw, met een man en samen een kind. We moeten gewoon laten zien dat het ook heel goed mogelijk is dat twee vrouwen of twee mannen samen een kind kunnen opvoeden. Dat wij ook heel veel liefde hebben. We zijn gelijk aan ieder ander.
- Hoe zou je het liefst herinnerd willen worden?
Dat ik de wereld een heel kleurrijk gevoel heb kunnen geven en dat alle mensen GELIJK zijn!
- Wat is je motto?
“Make the impossible possible!” Ik ken daar een mooi boek over: ‘Possibilizing’, geschreven door Ronald Ligtenberg. Een prachtig en zeer inspirerend biografisch boek . Om zichzelf uit te dagen, bedacht Ligtenberg in 2002 iets ‘onmogelijks’, namelijk een zintuigprikkelend muziekevenement voor doven: Sencity. Het werd wereldwijd een groot succes.
Door: Christian Curré
Marcel Proust kennen we onder andere van zijn beroemde vragenlijst, aan de hand waarvan een beeld van een persoon ontstaat in wat we vandaag de dag ‘soundbites’ zouden noemen. De Gaykrant bevraagt aan de hand van een eigen variant op de vragenreeks steeds een persoon die zich onderdeel voelt van de regenboogcommunity.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
