‘Aan niets overleden’: een fucking mooi verhaal!

“Het is een fucking mooi verhaal!” aldus Raymi Sambo over zijn nieuwe film ‘Aan niets overleden’. Met dit verhaal behaalde hij al succes in het theater, maar vanaf juli hoopt hij ook op succes in de filmhuizen – in binnen- en buitenland. Sambo is bekend acteur (o.a. All Stars en Spangas), film-/ en theatermaker, regisseur én kersverse vader; kortom een duizendpoot. Na korte films waagt hij zich voor het eerst aan het regisseren van een lange speelfilm en dat vindt hij “doodeng!”. Met de film wil Raymi het gat opvullen van mooie gay related verhalen in Nederland en tegelijkertijd gevoelige onderwerpen aansnijden, zoals homoseksualiteit, schaamtecultuur en ziek zijn. Meer dan genoeg gesprekstof voor een interview met Gaykrant.

Tekst: Jochem van Laar

In een druilerig Amsterdam IJburg ontmoeten we de goedlachse acteur en regisseur, die al bellend het café binnenloopt. “Superhandig die AirPods! Alleen vergeet ik nu steeds mijn iPhone in plaats van mijn oordoppen”, zegt Raymi terwijl hij zijn muts afzet. Al snel maken de oordoppen plaats voor een foto van zijn twee maanden oude zoon… “Het wordt steeds leuker! Eerst was het nog ‘een dingetje’ dat je oppakt, dat je voedt. Maar nu gaat hij reageren,  begint hij je te herkennen en te lachen, te brabbelen. Zelfs zijn kwijlen vind ik mooi!”

Duidelijk; Raymi zit in een goede flow! Samen met goede vriendin werd hij onlangs de trotse ouders van Nicolai, die naar eigen zeggen ‘een regenboogkind’ is – twee gay ouders. “Ik maak wel lange dagen nu! Draaidagen duren al gauw veertien uur en dan heb ik vaak ‘avonddienst’ voor Nicolai. Maar ik vind het prachtig, het heeft lang geduurd voordat ik een geschikte moeder vond. Aan een kind begin je niet onbevangen. Dat is een soort levenswerk”… Een mooi bruggetje naar Raymi’s andere levenswerk van dit moment, de film: Aan niets overleden.

“Hij is aan niets overleden. Dat vond ik zo’n interessante naam voor een theatervoorstelling”

Waar gaat ‘Aan niets overleden’ over?

“Aan niets overleden is geïnspireerd op een waargebeurd verhaal. Van een jongen in ons dorp op Curaçao was al heel vroeg duidelijk; hij wordt gay. Dat wist iedereen. Op een gegeven moment vertelde mijn moeder dat hij erg vermagerd was en ze dacht dat hij aids had. Jaren later leek hij compleet van de aardbodem verdwenen. Niemand wist waar hij was of wat er gebeurd was. Curaçao is een klein eiland, daar verdwijn je niet zomaar. Naar mijn beleving is hij thuis verzorgd en voor de buitenwereld verborgen gehouden…….

“Zo kwam ik in contact met documentairemaker André Reeder, hij maakt een documentaire over ouders van vrienden die aan aids zijn overleden. Hij vroeg een gezin waaraan hun broer/zoon was overleden, waarop zij antwoordden ‘Aan niets’, ‘Hij is aan niets overleden’. Dat vond ik zo’n interessante naam voor een theatervoorstelling dat ik André vroeg of ik dit als titel mocht gebruiken. Aan niets overleden gaat over de Caribische/Surinaamse schaamtecultuur, in dit geval het hebben van een kind dat homoseksueel én ziek is.”

Waarom – na het theater – de film Aan niets overleden?

“Omdat het een fucking mooi verhaal is! Ik vind dat er te weinig mooie gay-related films in Nederland worden gemaakt. In Nederland zijn we nog weinig bekend met dit thema. Je ziet ze wel, maar dan zijn het bijna nooit mensen, meer karikaturen. Geer & Goor is daar een goed voorbeeld van. Het is zelden serieus en dat gat wil ik met deze film graag opvullen.”

“Verder heb je met film een groter bereik dan in het theater. Straks is het Raymi met een USB stick die de hele wereld overvliegt. Ik kan het dan makkelijk overal vertonen. Het heeft wel vier jaar geduurd voordat ik de film voor elkaar kreeg, maar inmiddels is het eerste deel al opgenomen. De film gaat in juli tijdens het World Aids Congres in première. Daarna wordt hij hopelijk in filmhuizen vertoond én gaan we in gesprek met een omroep.”

“Laat mij maar mooie gay related verhalen in Nederland verfilmen”

Wat gaan we in de film zien?

“Je gaat iets ánders zien! Eén; het is gefilmd in de Bijlmer. Dat is filmisch zo fucking intens. De kilheid van rauw beton en metselwerk in combinatie met een groene omgeving, dat vind ik heel tof! Twee; het is een ‘All black cast’. We claimen in Nederland progressief te zijn, maar in werkelijkheid vinden we dit nog een rariteit. Drie; het laat een mooi gay-related verhaal zien. Iets wat je ook nooit ziet in Nederland. Daarom werk ik met acteurs die het beste zijn voor de rol, niet omdat ze heel bekend zijn. Dat zou alleen maar afleiden. Ik wil de kijker het gevoel geven dat hij er zelf bij is, bijna voyeuristisch.”

“Ik heb al een idee voor een volgende film. Noem mij maar regenboog-regisseur”

“Met deze drie elementen hoop ik dat de film niet onopgemerkt blijft in binnen- en buitenland. Dat meerdere landen denken; ‘Fuck! Wij willen die film ook hebben!’. Eigenlijk hoop ik zo het gat op te vullen van het gemis van dit soort mooie gay-related verhalen. En het is gelijk educatief materiaal. Mijn strategie voor een groot bereik is dat de donkere mensen zich herkennen in het verhaal, roze mensen zich aangesproken voelen tot het thema en dat witte mensen het een mooi verhaal vinden.”

Wanneer ben je tevreden?

“Als het een hele mooie film is geworden! Dan ga ik een heel blij mens zijn. Ook al zien maar tien mensen hem. En het smaakt naar meer! Sterker nog, ik heb al een idee voor een volgende film. Het interesseert me niet als mensen mij in een hokje stoppen. Prima! Noem mij maar regenboog-regisseur. In de regenboog zitten álle kleuren en staat voor mij symbool voor meerdere mensen en meerdere thema’s. Laat mij maar mooie gay-related verhalen in Nederland verfilmen.”

Blijf op de hoogte van de film via de Facebookpagina