Een zaak kent gewoonlijk meerdere kanten. De #metoo-discussie vormt hierop geen uitzondering. Het is natuurlijk geweldig dat mensen (meestal vrouwen) het niet meer nemen dat ze seksueel misbruikt of geïntimideerd worden. De verkiezing van Trump met zijn grab them by the pussy, was een grote teleurstelling. Desondanks lijkt de emancipatie in de VS verder te gaan. Ook voor seksuele minderheden is het gunstig dat over-dominant gedrag van mannen nadrukkelijk publiekelijk buiten de orde wordt geplaatst.
Een risico van zoiets als het #metoo gebeuren is echter dat het gepaard kan gaan met overdrijving en simplificaties. Zo moet misbruik natuurlijk eerst altijd nog wel bewezen kunnen worden. Dat kan erg frustrerend zijn als je er zelf het slachtoffer van bent, maar dat is de kern van onze rechtstaat. Als we hiervan afwijken, betekent dat vrijbaan voor willekeur. Als je de reacties bekijkt, lijkt het erop dat er met dit principe in de media soms de hand wordt gelicht. Ook overdrijving komt nogal eens voor. Zo is het ontslag van de Brits minister van defensie Michael Fallon omdat hij zijn hand op de knie van een journaliste legde, natuurlijk een gotspe. Te meer daar deze journaliste er wel over had verteld, maar er geen enkele moeite mee had gehad.
Onderschat ook de kuisheidsridders niet die hun kans ruiken om het vrijere seksuele moraal verder terug te dringen. Zo probeert de ChristenUnie al enige tijd steun te krijgen om de legalisering van de prostitutie ongedaan te maken. Het excuus is daarvoor dat er veel vrouwenhandel in voorkomt. Dat is natuurlijk schandalig, maar dan moeten we die mensenhandel aanpakken, in elk geval niet de vrijheid om sekswerker te zijn of er een te bezoeken.
“Je zult in je leven maar nóóit lustobject zijn geweest en geen lustobject(en) hebben gehad…”
Maar er zit wel degelijk wel iets van een nieuwe kuisheid in de lucht. In mijn sportschool, staan meer kerels dan tien jaar terug onhandig te klooien met een slip en een handdoek om vooral hun pik te bedekken. Seks in de kunst blijkt opeens vaker zomaar weer verdacht.
Rond #metoo discussies wordt ook nogal eens schande gesproken over de (meestal) vrouw als lustobject. Dat is evenmin een goed teken. Waar is seks anders voor? Weer alleen voor de voortplanting, voor die 1.54 kinderen per vrouw in Europa? Er is niks mis met lustobject te zijn. Je zult in je leven nóòit lustobject zijn geweest en geen lustobject(en) hebben gehad, dàt lijkt me pas een drama! Daarom, laten we oppassen dat we niet ongemerkt weer de weg terug in slaan. De terugweg is voor iedere vrije geest, maar zeker voor ons, een dood spoor.
Coos Huijsen
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
