Trotse Souad Boumedien: “ongelooflijk dat ik genomineerd ben”

Politievrouw, boerin, lesbienne en Marokkaanse Souad Boumedien is alles in een. Dit jaar is ze genomineerd voor de titel Amsterdammer van het Jaar. Haar inzet door de jaren heen op het gebied van LGBTI-emancipatie kan op 14 januari 2018 beloond te worden met de prestigieuze titel. “Emancipatie doe je niet alleen, dat doe je samen.”

Tekst: Paul Hofman

Souad wordt in 2014 opeens een bekend gezicht in de media. Samen met enkele anderen organiseert ze dat jaar de deelname van de eerste Marokkaanse boot tijdens de jaarlijkse Canal Parade. Het afgelopen jaar was een bijzonder jaar voor deze bevlogen voorvechter van gelijke rechten voor LHBTI-ers. Zo was ze ambassadeur van de Amsterdamse Pride en deed ze mee aan een indrukwekkende televisie-documentaire waarin ze samen met andere Marokkanen geportretteerd werd. In een uitgebreid interview met De Gaykrant vertelt ze openhartig over haar werk en haar nominatie. “Het debat in de samenleving is ook op het terrein van LGBTi- issues onmiskenbaar verhard.”

Kippenvel
Lachend komt ze het cafe binnenlopen waar we hebben afgesproken. Op de achtergrond klinkt heel toepasselijk het nummer ‘Purple Rain’ van Prince. “Dat is mijn lievelingsnummer.” lacht ze met een twinkeling in haar ogen. Ze brandt meteen los en vertelt dat ze ontzettend trots is dat ze dit jaar genomineerd is. “Het was een kippenvel moment toen ik gebeld werd of ik ambassadeur wilde zijn. Ik heb staan te springen in de woonkamer.” Deze zomer gaf ze tijdens de jaarlijkse Pride als ambassadeur LHBTI-mensen letterlijk en figuurlijk een gezicht. “Ook diegenen die nog in de kast zitten.” benadrukt Souad. “Het is mijn missie om uitsluiting, in welke vorm dan ook, tegen te gaan.” Samen met ondermeer zanger Sjors van der Panne en de Gebroeders Grimm vertolkte ze die verbindende rol met verve.

“Het debat in de samenleving is ook op het terrein van LHBTI- issues onmiskenbaar verhard.”

Mijlpaal
Vol trots laat ze een promo zien van de NTR-documentaire waarin ze samen met andere Marokkanen vertelt over ondermeer de schaamtecultuur en de sociale druk binnen Marokkaanse gezinnen. “Voor mij was het best spannend de beelden terug te zien. Toen ik het terugkeek maakte het weer heel wat los bij mij.” De reacties waren hartverwarmend. “In Marokko ligt seksualiteit gevoelig, laat staan homoseksualiteit. Het is taboe. Relativerend: “Maar dat geldt ook als een jongen en meisje elkaar in het openbaar zoenen.” Samen met Mohamed Chaibi en Nassiri nam ze twee jaar geleden het initiatief met een Marokkaanse boot tijdens de Canal Parade mee te varen. De gebeurtenis kreeg wereldwijd aandacht. “Dat het zo’n impact zou hebben had ik nooit gedacht. Dat heb ik eerlijk gezegd onderschat. Voor mij was het persoonlijk een mijlpaal.”

Spannend
Dat ze dit jaar genomineerd is voor de titel Amsterdammer van het Jaar raakt haar diep. “Het is zo ontzettend gaaf dat andere mensen je werk waarderen en zien. Voor mij betekent de nominatie erkenning voor inzet van liefde en een opsteker voor een inclusievere samenleving.” Ze vertelt eerlijk dat ze het op sommige momenten best spannend vindt om zo nadrukkelijk op de voorgrond te staan. Door de steun van mijn partner, familie, vrienden en collega’s kan ik ook de weerstand aan. Dat is zo ontzettend belangrijk.” Meer dan twintig jaar werkt ze al voor de Nederlandse politie. Naast lid van het homo-netwerk Roze in Blauw is ze ook vertrouwenspersoon voor Marokkaanse collega’s binnen het politiekorps. Als lesbische vrouw met Marokkaanse roots lijkt ze een waardige opvolger van de Amsterdamse politiewoordvoerder Ellie Lust te worden.

“Door zichtbaar te zijn wil ik jongeren die nog in de kast zitten een hart onder de riem steken.”

Winst
Door de discussie aan te gaan krijgt ze veel steun van heteroseksuele Marokkanen. Zo zei een man onlangs dat de aangezwengelde discussie positief was voor Amsterdam en de diversiteit binnen de Marokkaanse gemeenschap. Ze kan zich voorstellen dat nog niet iedereen positief oordeelt. “We zijn op weg. Dat mensen met elkaar praten is een belangrijk begin.” Ze ziet het als pure winst.Vol vertrouwen kijkt de stoere Souad naar de toekomst. “De emancipatie zet in rap tempo door. Wie had twintig jaar geleden gedacht dat een Marokkaanse boot mee zou varen?” Wel hoopt ze dat er meer LGBTi-Nederlanders van Marokkaanse komaf opstaan die een voorbeeldfunctie kunnen vervullen. Ze zal met haar verschijning en boodschap in ieder geval niet te missen zijn. “Lesbisch en Marokkaan zijn gaan prima samen.” Bij het afscheid merkt ze lachend op: “Als Marokko een COC krijgt, kan ik rustig sterven.” Souad, politievrouw in hart en nieren, zou de titel van Amsterdammer van het Jaar meer dan ooit op het lijf geschreven. “Ik ben wie ik ben. Punt.”

Op de valreep voegt ze er aan toe: “Mijn stem geef ik aan degenen die nog niet durven. Geef ook je stem aan hen die het nog zo nodig hebben om gehoord te worden.”

Stemmen op Souad als Amsterdammer van het Jaar kan HIER. 

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!