Met Black Friday werd de koopmaand van het jaar ingeluid. Op een doodgewone vrijdag lopen mensen de deuren van voornamelijk elektronicazaken plat. In Amerika is de hectiek zelfs zo groot dat er ieder jaar doden en gewonden vallen. En dat alleen voor spullen.
Deze Black Friday kocht ik niets. En ja, dat is uitzonderlijk. Geld brandt in mijn zakken. Het smeekt bijna om uitgegeven te worden. Althans, dat maak ik er zelf van. Een paar maanden geleden zag ik een documentaire, Minimalism: A Documentary About The Important Things. Het opende mijn ogen, maar veranderde mijn koopgedrag vooralsnog niet.
Dat is ook niet gek. Onze cultuur is tenslotte ingericht op vraag en aanbod. We zijn niet langer de baas over onze portemonnee. Kopen is verworden tot een oplossing voor problemen. De eerder genoemde documentaire probeert ons een spiegel voor te houden. Om te laten zien dat het niet nodig is dat je 6 jassen, 4 rugzakken en 20 paar schoenen bezit.
Er zijn mensen die zich kunnen vinden of zelfs verliezen in de ideeën van het minimalisme. Ze gaan in kleine huizen wonen, hebben nog maar 33 kledingstukken (ja, dat is inclusief ondergoed). Na een paar maanden zeggen ze nooit eerder zo gelukkig te zijn geweest. Daar zouden we het allemaal wel voor willen doen, toch?
Daarom neem ik de proef op de som en ga ik vanaf het nieuwe jaar drie maanden niets materialistisch aanschaffen. Geen nieuwe schoenen of jas. Geen nieuwe trui of sokken. Om uit te vinden of het mij gelukkiger maakt. Of dat een minimalistische levensstijl slechts een utopie blijkt te zijn.
Pepijn schrijft iedere zaterdag een column voor de Gaykrant. Lees hier zijn column van vorige week: Sinterklaasspanning.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
