In 2017 voer Scouting Nederland voor het eerst mee met de Canal Parade. Storm, een jonge transgender die we kennen van Hij is een Zij, vertelde in het Jeugdjournaal dat het voor haar belangrijk is om te kunnen zijn wie ze is. Felicia vertelt dat ze merkt dat niet iedereen zich comfortabel voelt bij LHBT+ mensen, en dat zij het belangrijk vindt dat iedereen elkaar accepteert. In officiële Rainbow Scout das en met de mooie tekst Proud to be (sc)Out op hun shirt lijkt het duidelijk dat Scouting een plek is voor iedereen. Of toch niet?
Helaas kwam wij er achter dat wij niet onder ‘iedereen’ bleken te vallen. Of dan toch in ieder geval ons genderkind Sky niet. Laten we even teruggaan in de tijd. Ooit zochten we een vrije tijdsbesteding voor Finnley, toen vijf jaar jong. Omdat wij wel houden van wat spelen met vuur en van bomenklimmen leek het me zaak dat mijn kroost zou leren hoe ze dat veilig konden doen. Finn vond het samen spelen heerlijk en tegen de tijd dat hij een groene Welp was geworden kon onze (toen nog zoon) Sky bij de kleine Bevertjes beginnen.
Tegen de tijd dat wij doorkregen dat onze zoon eigenlijk een dochter was zaten we tot over onze oren in de vereniging. Jurre was leiding geworden en zat regelmatig om het kampvuur met zijn medegroepsleden. Niemand leek zich heel erg druk te maken om onze regenboogkinderen, en ook de coming out als Skylanne in de bevergroep verliep eigenlijk best soepel. Er zaten lieve, bekwame leiding op haar groep. Sky zou uiteindelijk vast gaan overvliegen naar de meisjeswelpen en Finn zou het jaar daarop een grote Scout gaan worden. Case closed. Zou je denken. Maar niets bleek minder waar.
Wij willen geen transgender bij de scouting
Niet iedereen pakte de transitie van ons kind even goed op. We hadden een brief meegegeven voor de ouders. Een beetje uitleg leek ons en Transvisie wel fijn. Er is immers een limiet wat je van het herinneringsvermogen van kleine bevertjes kunt verwachten. Anderhalve dag later kwam er een gepeperde mail als reactie op die brief.
Een groep ouders was het bijzonder oneens met de situatie. Deze ouders, die en passant ook leiding waren in verschillende speltakken bij onze scout vereniging, waren van mening dat ons kind vooral biologisch een jongetje was en helemaal niets te zoeken had bij de meisjeswelpen. Mogelijk was het idee dat ik mijn kind toestond als meisje verder te leven een teken dat jeugdzorg langs moest komen om mijn opvoeding eens onder de loep te nemen. En als het bestuur, naar wie de mail ook was gestuurd, erover zou peinzen om dit kind een meisje te laten zijn dan zouden ze subiet hun inzet staken bij deze Scouting groep.
Bang bestuur
Maar dat bestuur zou vast de situatie inzien toch? Er waren richtlijnen over geen discriminatie vanuit de Scouting, er kon nog voorlichting komen over gender en die andere ouders reageerden vast vanuit angst voor het onbekende. Als ze wat meer hoorden over het leven van een genderkind dan kwam het vast goed. Maar het kwam niet goed. Er bleken maanden van angst en roddels bij de betrokken leiding tot uiting te komen. De moeder uit de mail lachte ons kind uit nadat één van haar kinderen Sky de meisjes wc in weigerde te laten. De vader stuurde appjes naar ons met de mededeling dat hij ons kind nooit Skylanne zou noemen omdat ik hem niet gevraagd had of ze dit wel wilden. Vanuit diverse kanten werd er discriminerend en algeheel negatief op Jurre en mij gereageerd
Het bestuur vond dat de andere ouders als ouders handelden en niet as leiding, het bleek zich af te vragen waarom ons kind eigenlijk überhaupt als zesjarige al als meisje door het leven ging en stelde hardop de vraag of we niet op zoek moesten naar een andere scoutinggroep.
Weggestuurd
Er volgde een periode van radiostilte, waarin wij niet met de betrokken leiding mochten praten en het bestuur dat zou doen. Helaas kon of durfde het bestuur het gesprek samen nooit aan. Er werd niet gepraat over discriminatie of over hoe het roddelen op de groep kon worden ingedamd.
In plaats van dat het gesprek ging over hoe wij onze kinderen een mooie en veilige toekomst bij de scouting konden bieden ging het erover of ik wel streng genoeg opvoedde, en of jongens überhaupt wel een jurk aan moesten. We besloten dat Jurre zijn activiteiten als leiding neer zou leggen. Gewoon maar ouder zijn zou de verhoudingen mogelijk wat afkoelen? Het mocht helaas niet baten. Na maanden van slapeloze nachten, gesprekken en veel en hard huilen werden we uiteindelijk in september van de groep weggestuurd. Op papier niet omdat we een transgender kind bij de scouting hebben natuurlijk. Maar wegens een “onherstelbare vertrouwensbreuk”.
Huh, hoe kan dat?
Maar er waren toch richtlijnen? Scouting is toch voor iedereen? . Op de website van Scouting Nederland wordt duidelijk dat “Het allerbelangrijkste is dat je [als leiding] zelf de kernwaarden van Scouting uitdraagt: Scouting is er voor iedereen. Er wordt niet gediscrimineerd. Er wordt niet gepest. […] Het belangrijkste is dat je [als leiding] laat zien dat Scouting voor iedereen een veilige plek is”
Wat belangrijk is om te begrijpen is dat niet elke scout groep hetzelfde is. Je hebt hele vrijzinnige groepen en hele conservatieve. Groepen met speltakken gescheiden op sekse, en groepen waarbij iedereen gemengd een opkomst heeft Iedere groep is een op zichzelf staande vereniging. Ondersteund door een regiobestuur, met trainingen en bijeenkomsten, maar niet elke groep doet daar even intensief aan mee. Daar boven zit dan weer scouting Nederland, met een landelijk beleid. Die hebben vorig jaar een infoblad transgender gemaakt, om de leiding van de individuele groepen te helpen de coming out van hun leden in nog betere banen te leiden. Helaas was dat voor ons te laat.
De kinderen zitten bij een nieuwe scouting groep. Ze zijn daar heel warm opgenomen in de groep. Er is zelfs potentie voor Jurre om daar een nieuw plekje te vinden bij de teamleiding. Wat wil ik anderen meegeven? Het infoblad zegt al een hoop. Maar wat het belangrijkste is: práát met elkaar en praat mét elkaar. Laat roddels niet sudderen. Als iemand discrimineert, spreek iemand daarop aan, en praat over het waarom. Bedenk jezelf: ‘Als iemand hier nu in plaats van “transgender”, “Turken” had gezegd, of “mensen met bruine ogen”, had ik dan ook zo gereageerd?’
Je kunt er namelijk prima uitkomen samen. Op kamp met een meisje met een piemel is stukken minder eng dan je denkt, en met homo’s en lesbo’s kan je net zo lachen als met hetero’s.
Dit is een verkorte versie van ons verhaal. Het uitgebreide verhaal vind je hier.
Heb je zelf last van discriminatie op je club of groep, dan kan je voor hulp terecht bij het Meldpunt Discriminatie of bij Transgender Netwerk Nederland
Wil je meer lezen, ga dan naar : www.rainbowinmysky.nl
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
