Vorig jaar schreef ik over wat we elk jaar zien gebeuren aan het begin van juni: allerlei organisaties die steun zeggen te betuigen aan de LHBT+-gemeenschap. Ze veranderen hun profielfoto naar een regenboogvariant en plaatsen hier en daar een gesponsorde post op social media. Deze steun wordt in ernstige gevallen gebruikt als strategie voor politieke en marketingdoeleinden met één einddoel: winst maken. Dit staat ook wel bekend als pinkwashing. Het is erg aandoenlijk om een regenboogvlag in het bedrijfslogo te plaatsen, of de woorden ‘diversiteit’ en ‘inclusie’ in het beleid te plaatsen, maar het is geen Scrabble. Je krijgt echt niet meer punten als je bepaalde woorden op de meest strategische manier inzet.
Het is belangrijk om als gemeenschap in te zien dat er wel echt pinkwashing plaatsvindt. Enerzijds is het misschien wel belangrijk dat we genoeg exposure krijgen en dat er LHBT+-beleid gevormd wordt. Maar anderzijds gebruiken de ‘pinkwashers’ de gemeenschap gewoonweg als er winst mee gemaakt wordt.
Niet alle organisaties doen dit. Er zijn er die zich wél bewust zijn van de impact die ze kunnen hebben. PwC bijvoorbeeld heeft niet alleen een bewustwordingscampagne – sinds 2016 is PwC sponsor van Pride Amsterdam. En in plaats van zelf mee te varen, financierde Rabobank in 2018 een LHBT+-boot tijdens de Canal Pride. Het is dus niet heel moeilijk om échte steun te betuigen.
In plaats van zelf mee te varen, financierde Rabobank in 2018 een LHBT+-boot tijdens de Canal Pride.
Sommige mensen vinden misschien dat ik (te) negatief ben door zo’n standpunt in te nemen. Voorheen zag ik dat ook zo. “We moeten blij zijn met deze exposure!” zei ik dan. Maar zo werkt het niet. Als gemeenschap moeten we onszelf ook staande kunnen houden en dat gaat niet wanneer we uitgebuit worden. Als een organisatie de regenboogvlag plakt op het bedrijfslogo verliezen we onze zichtbaarheid deels. Associaties met die organisaties worden prominent en de organisatie zelf komt in goed licht te staan. Acceptatie van de gemeenschap en het strijden voor onze rechten heeft dan geen focus meer.
De wereld is echter niet ten einde. Ik denk dat er een mooie oplossing kan zijn: samenwerken. Organisaties helpen ons écht als ze ons oprecht betrekken, zoals de Rabobank deed met het financieren van een boot van een LHBT+-organisatie. Of organisaties kunnen een intern Pride-netwerk starten en stimuleren om zo hun LHBT+-medewerkers een platform te geven.
De internationale Pride-beweging is niet ontstaan als een commercieel evenement.
De internationale Pride-beweging is niet ontstaan als een commercieel evenement. Wanneer we de (roze) ‘geschiedenisboeken’ induiken (want zoveel roze staat er niet in daadwerkelijke geschiedenisboeken), ontdekken we dat Pride ontstaan is als rebelse beweging. Een groot voorbeeld hiervan zijn bijvoorbeeld de Stonewall Riots in 1969. En juist om deze reden kunnen we pure pinkwashing niet tolereren. De vrijheidsstrijders van toen, zoals Marsha P. Johnson, zijn niet in opstand gekomen zodat er winst gemaakt kan worden in ons tijdperk.
Dus: vraag aan de LHBT+-gemeenschap hoe ze gesteund willen worden and put your money where your mouth is.
Rocher Koendjbiharie
Rocher is afgestudeerd in International Public Management & Policy aan de Erasmus Universiteit te Rotterdam. Daarnaast heeft Rocher een jaar lang columns geschreven voor Erasmus Magazine en schrijft hij zijn eigen columns via zijn Medium-account.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
One thought on “Pinkwashing”