We will survive

Denigrerende opmerkingen over homo’s in Veronica Inside, de anti-homo Nashville verklaring die trots wordt ondertekend door een Tweede Kamerlid in Nederland. De stenigingswet van homo’s in Brunei die schaamteloos groots aangekondigd wordt door hun leider die ook eigenaar is van luxe beroemde hotels overal ter wereld. En Jan Uriot van de Privé die in twijfel trekt of Songfestival deelnemer Duncan Laurence wel echt bi is zoals hij beweert.

De afgelopen zes maanden zijn op zijn zachtst gezegd roerig voor ons LHBT+ers. Ons levenslied “I will survive” blijft naast een lekker nummer nog steeds heel toepasselijk want elke keer weer komen we in opstand en laten we zien hoe sterk we kunnen zijn als groep. Jammer dat het nodig is maar we mogen trots op ons zijn als groep samen. We will survive. En vergeet niet dat achter elke donkere wolk een prachtige kleurrijke regenboog schijnt.

Twee wonders

Over regenbogen gesproken. Twee maanden geleden hebben mijn man en ik een groot wonder mogen aanschouwen. Of beter gezegd twee wonders, met in totaal twintig piepkleine vingertjes en twintig nog piepkleinere teentjes. Een prachtige gezonde tweeling hebben wij mogen verwelkomen op deze fijne fijne wereld. Ik hoor nu “Mad World” op de achtergrond gezongen door Gary Jules, echt een aanrader overigens om op te zoeken als je het nummer niet kent en of het weer in mei nog steeds herfstachtig is.

De tweeling, jongen en meisje, zal worden opgevoed door ons, Remco en Carter a.k.a. hun papa en baba.

De tweeling, jongen en meisje, zal worden opgevoed door ons, Remco en Carter a.k.a. hun papa en baba. Ze worden gesteund in het leven door hun tweejarige trotse grote zus Ella. Wij zijn dan ook al sinds 2017 een echte regenboogfamilie, sinds we haar uit Philadelphia mochten ophalen. Twee mannen die sinds 2015 gelukkig met elkaar getrouwd zijn en nu drie kinderen opvoeden. Met een labrador. Zo kan het leven van een homo er blijkbaar ook uit zien. Wie had dat ooit gedacht of durven dromen? Mijn man en ik in ieder geval niet. Nooit aan durven denken. Onze ouders na onze coming-out waarschijnlijk nog minder. En kijk ons nu. Regenboogfamilies als de onze bestaan steeds meer en mogen steeds meer gezien worden.

Exotisch

En zo geschiedde dat De Gaykrant mij, baba Carter, heeft gevraagd om over ons leven te schrijven. De komende zomermaanden is Paul Overdijk weer in Nederland te vinden dus mag ik zijn exotische-Verre-Oosten-blog in die periode overnemen. Niet omdat ik zelf een tikkeltje exotisch en Verre Oosten ben (mijn moedertje is Vietnamees) maar omdat wij sinds augustus in het mysterieuze verre Shanghai mogen wonen. Shanghai ligt helemaal aan de oostkust van China en telt 26 miljoen inwoners. Dat is dus inclusief ons vijfjes. Gezellige gedachte is dat. En ook om stil van te worden.

Chinese LHBT+ers  voelen zich in deze stad dan ook meer thuis dan waar ook in China.

Volgens kenners is Shanghai de meest liberale stad in China. De stad houdt van zijn geschiedenis en cultuur en trekt vele kunstenaars, designers, muzikanten en meer mensen uit de creatieve sector aan. Chinese LHBT+ers  voelen zich in deze stad dan ook meer thuis dan waar ook in China. Je ziet ze hier vergelijkbaar met Amsterdam voor Nederlandse begrippen dan ook op elke hoek. Als homo in China is Shanghai waarschijnlijk het Walhalla. Heel veel fashion en design, een paar echte roze clubs en gay kroegen en zelfs een Regulierdwars-achtige straat. Sinds 2009 wordt er zelfs een jaarlijkse Pride gehouden in Shanghai. Vooralsnog de enige in China zover ik weet.

Moedertje

Klinkt goed allemaal toch? En toch vonden we de grote verhuizing naar deze metropool zeer spannend. Hoe zouden de 26 miljoen Chinezen reageren op onze regenboogfamilie? Twee verliefde mannen met een peuter en twee pasgeboren baby’s in een huis. Voor het gemak laat ik onze grote bruine labrador even buiten beschouwing wiens ras in China geadoreerd wordt. En als mijn moedertje van 135 cm groot blijft logeren, dan is het helemaal feest voor de bewoners hier als ons complete gezin op straat wandelt. Eén groot kijkspektakel.

Liberale designstad of niet, het blijft altijd een risico om je veilige vertrouwde leven, in ons geval Amsterdam-centrum, op te geven voor een buitenlands avontuur. Daarover ga ik de komende maanden schrijven in deze blog en hoop jou als lezer elke maand te mogen tegen komen. Ook is ons gezin te volgen op Instagram via cartersrainbowfamily. Ik haalde aan het begin van deze blog al een liedje aan van zangeres Gloria Gaynor en sluit daar ook graag mee af. Het stukje tekst las ik helaas op een rouwkaart deze week: “Lieve Marcel, de liefde die jij met André kent was en is voor mij een grote inspiratiebron. Dankjewel en voor nu rust zacht.”

“It’s one life and there’s no return and no deposit. One life so it’s time to open up your closet. Life’s not worth a damn till you can shout out I am what I am.”

Carter Duong

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

6 thoughts on “We will survive

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.