Is een ‘Regenbooghuis’ in Amsterdam haalbaar?

Op een gemeentelijke bijeenkomst in april werd het LHBT+-beleid van Amsterdam voor de komende vier jaar besproken. Tijdens deze ‘Regenboogbijeenkomst’ pleitte een aantal vertegenwoordigers uit de community voor de komst van een ‘Regenbooghuis’. Het klinkt mooi maar wat is dat nu precies? De Gaykrant had een dubbelinterview met initiatiefnemers Irene Hemelaar en Nassiri Belaraj. 

Tekst: Paul Hofman

Stille dood

Tien jaar geleden sloot het Amsterdamse COC-gebouw. Het pand had tot dan van oudsher een belangrijke functie binnen gay Amsterdam.  Een plek bij uitstek om elkaar te ontmoeten en waar talloze vriendschappen en relaties ontstonden. Frank, oud-bezoeker: “Hier kon ik eindelijk mezelf zijn. Wat was het jammer dat het COC er uit vertrok.” Al snel werd gesproken over ‘een nieuw pand’. Het bleef echter bij plannen. Irene Hemelaar: “Die stierven allen een stille dood. Waarom? Er ontbrak een directe noodzaak en er was geen geld.” Zonder hulp van de gemeente kun je niets, merkt ze op.

Hoe zijn jullie op idee gekomen om Regenbooghuis op te richten?

“Vorig jaar bij de gemeenteraadsverkiezingen tekenden alle partijen een roze stembusakkoord waarin staat dat deze een haalbaarheidsonderzoek naar het opzetten van een veilige ontmoetingsplek voor LHBT+ initiatieven ondersteunen. In het coalitie-akkoord staat iets van gelijke strekking.”, vertelt ze.

“In het roze stembusakkoord staat een haalbaarheidsonderzoek naar het opzetten van een veilige ontmoetingsplek voor LHBT+ initiatieven”

Driehoeksoverleg

Nassiri Belaraj vult aan: “Het is ook meerdere malen ingebracht in het driehoeksoverleg van politie, Openbaar Ministerie en de gemeente. Het voorstel werd steeds serieuzer genomen. We zijn toen met een aantal van de organisaties uit dit overleg een plan gaan ontwikkelen. Het Brusselse Rainbowhouse spreekt mij zeer aan. Het wordt onderhand wel tijd dat Amsterdam weer haar eigen regenbooghuis krijgt. Ik wil hier mijn uiterste best voor doen. Dit doe ik door het belang van het huis met zoveel mogelijk mensen te delen en door actief een bijdrage te leveren in aan de totstandkoming.”

Irene: “Ik heb vanuit mijn Stichting OndersteBoven op verzoek van de andere initiatiefnemers van het eerste uur (Black Queer Trans & Resistance, COC Amsterdam, Pink Terrorists en Pink Marrakech) het bundelen van alle ideeën en het schrijven van het plan op me genomen.”

Gemarginaliseerd

Wat is een Regenbooghuis eigenlijk?

Nassiri: “Voor mij betekent het een veilige plek, kantoor- en vergaderruimte, voorlichting, zorg, GGD, warmte, inloop, eetgelegenheid, evenementen, bijeenkomsten en ga zo maar door.”

Irene: “Voor mij is het in eerste instantie vooral de garantie dat gemarginaliseerde groepen in onze community eindelijk een plek hebben waar ze elkaar veilig kunnen ontmoeten. Een pand waar gewerkt kan worden, feesten en culturele events plaatsvinden en waar je een kop koffie kunt halen. Door daar samen te komen en op gedeelde onderwerpen samen te werken kunnen we elkaar versterken.”\

Avonduren

Wat is volgens jullie de meerwaarde van zo’n huis?

Nassiri: “Voor mij als oprichter van Pink Marrakech bestaat is de meerwaarde onder meer dat ik in de avonduren niet meer op straat of op stations gesprekken moet voeren met LHBT’ers die net op straat zijn gezet omdat de familie er net achter is gekomen dat ze op iemand van hetzelfde geslacht vallen. Op dit moment is het zo in Amsterdam geregeld dat er geen opvang is voor mensen die niet aan de stad gebonden zijn. Het is te belachelijk voor woorden dat instanties iemand die overstuur is, op straat laten staan of zelfs terugsturen naar de stad vanwaar degene juist gevlucht is en waar hij zich niet meer veilig voelt. Ik wil iemand op een veilige plek kunnen ontvangen en hem wat warms te drinken kunnen aanbieden. Dit is zó belangrijk en het is er nog niet.”

“Het is belachelijk dat instanties iemand die overstuur is, op straat laten staan of terugsturen naar de stad vanwaar degene juist gevlucht is.”

Irene: “Uit onderzoek van Movisie uit 2018 blijkt dat dakloze LHBT-jongeren organisaties die op een of andere manier hulp kunnen bieden, vaak niet weten te vinden. Een in het oog springend Regenbooghuis zou deze zoektocht sterk kunnen verkorten.”

Leemten

Wat verwachten jullie van de gemeente? Je gaf aan dat dit perfect past in hun regenboogbeleid. Zijn er belemmeringen en op welke termijn willen jullie het Regenbooghuis realiseren?

Irene: “We hebben enkele grote leemten in het huidige plan expliciet benoemd. Enerzijds wil de gemeente dat het Regenbooghuis er komt en echt voor ons op zoek gaan naar een geschikt pand aan de hand van de wensen uit ons plan. Anderzijds weet de gemeente dat wij allen kleine activistische organisaties zijn die veelal geen of slechts een beetje projectmatige subsidie ontvangen en die vooral moeten blijven doen waar we goed in zijn. Het beheer van een pand is een vak apart. Wie de beheerder aanstelt, de gemeente of het bestuur van een nog op te richten vereniging, dat is iets om over na te denken als de inventarisatie is afgerond.”

Nassiri: “Bovendien zal de gemeente wel eerst een geschikte locatie moeten vinden. Ook een deel van de financiering zal bij de gemeente vandaan moeten komen. Ik denk dat er veel te behalen valt door kritisch te kijken naar de besteding van lopende subsidies. Mocht daar ruimte zitten, dan kan dat weer in het Regenbooghuis dat er immers voor ons allemaal is.”

Geen straat maar wijk

Irene vertelt dat het Regenbooghuis een redelijk centrale rol speelde tijdens de gemeentelijke Regenboogbeleidsdag. Als maar de helft van alle Amsterdamse Regenbooginitiatieven en -organisaties zich samen op een plek zouden willen vestigen, dan heb je nog een straat nodig in plaats van een pand.”

Lachend vult Nassiri aan: “Een straat? Een wijk!” Ze kijken elkaar aan en antwoorden op onze vraag over de tijdsduur gelijktijdig: “Het pand moet er komen zo snel mogelijk als redelijkerwijs haalbaar is. Ik hoop binnen nu en 3 jaar. Irene: “Dat geeft ons een kans om gestaag te bouwen en het zou een mooie kroon zijn op het diversiteitswerk van het huidige Amsterdamse college.”

Over de initiatiefnemers

Irene Hemelaar

Irene Hemelaar zingt, schrijft, praat, bestuurt en organiseert. Ze zet zich sinds jaar en dag in voor gelijke (mensen)rechten, diversiteit en inclusiviteit en in het bijzonder voor de zichtbaarheid (en het welbevinden van) LBTQI+ vrouwen.

Nas Belaraj

Nassiri Belaraj is sociaal pedagoog. Om homoseksualiteit uit de taboesfeer te halen, zorgde hij er met drie vrienden voor dat er in 2016 weer een Marokkaanse boot meevoer bij de Amsterdamse Canal Parade. Komende editie vaart de boot weer mee onder de naam Stichting Pink Marrakech, waar hij de oprichter en directeur van is. De stichting geeft voorlichting op scholen, organiseert iftars en verzorgt peer-to-peer gesprekken met bi-culturele LHBT-ers die worstelen met hun gender identiteit of seksuele voorkeur.

www.regenbooghuis.amsterdam

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.