Ik was met een vriendin in een club. Zij is net als ik biseksueel en net als ik in een relatie met een vrouw. Beiden hebben wij behoefte aan een man om mee naar bed te gaan. Niet dat onze relaties niet bevredigend zijn want bevredigen doen ze wel. Beiden voelen we die behoefte en dat extra verlangen nu eenmaal. Terwijl we aan het dansen waren, keken we allebei rond naar een leuke man die we niet vonden.
Ik ervaar bij haar en ook bij mijzelf vertwijfeling hoe dit vorm te geven als je in een relatie zit. Wat mij tot dusver tegengewerkt heeft met zoeken, is dat ik al een relatie heb, met iemand van de andere sekse ga en ook dat ik kinderen heb. Kinderen schrikken blijkbaar af en dat ik met een vrouw ben, snappen de meeste homo-mannen (zij zijn uiteraard degenen die het meest voor mij openstaan) niet.
Nu ik dit zo opschrijf, twijfel ik of ik dit zo openlijk moet doen. Bezorgde familie en mogelijk fronsende wenkbrauwen. U kunt zich er vast wat bij voorstellen. Toch doe ik het. Omdat mijn ervaring een is die ik bij andere biseksuele mensen herken. Zij praten er maar nauwelijks over. Het stigma dat biseksuele mensen het liefst iemand erbij of ernaast willen, zal in mijn geval van toepassing zijn. Laat dat zo zijn. Ik ga mijn verlangen hiernaar niet wegstoppen om te voldoen aan een of andere maatschappelijke norm.
Ik wil het daarnaast opnemen voor biseksuele mensen die het bij een partner van welke sekse dan ook willen houden en er last van hebben dat zij met het vooroordeel van vermeende ontrouw of ontevredenheid belast worden. Dat moet stoppen. Biseksuelen (zoals ik) die meer dan een partner van hetzelfde of andere geslacht wensen, zijn net zo goed belast hiermee. Ook dat moet stoppen. Dit moet bevochten worden door ieder verlangen naar hoe relaties vorm te geven te omarmen.
Joshua Zandberg schrijft elke week een column over zijn leven als bi-man.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
