Johan Derksen.
Jan Dielissen.
De naam Johan Derksen kent u.
Voor de naam Jan Dielissen hebt u hoogstwaarschijnlijk wat uitleg nodig.
Jan Dielissen is een wat vadsige meneer in joggingpak die het nodig vond om tijdens de sinterklaasintocht in Eindhoven tegen een gekleurde, vrouwelijke anti-zwartepietdemonstrant het o zo charmante woord ‘stinkhoer’ te scanderen.
Johan heeft dat vast heel erg grappig gevonden.
Johan vindt namelijk dat die zwarten maar tegen een grapje moeten kunnen.
Want Johan vindt dat die zwarten dan maar gewoon ballen hadden moeten tonen. Johan vindt dat ze die Jan maar een klap voor z’n kop hadden moeten geven.
Omdat Jan Dielissen een blanke, heteroseksuele man is, meent hij dat hij op alle mogelijke manieren zijn ongenoegen mag uiten over een zwarte minderheid die zich roert. Omdat Jan Dielissen een blanke, heteroseksuele man is, heeft hij volslagen lak aan zoiets als ons slavernijverleden.
Johan is het vast met Jan eens.
Johan vindt vast dat nabestaanden van de slavernij maar tegen een grapje moeten kunnen.
Want eigenlijk vindt Johan dat die slaven destijds maar wat meer ballen hadden moeten tonen. Johan vindt eigenlijk dat de slaven maar gewoon hun ketens hadden moeten afgooien en in opstand hadden moeten komen tegen die lelijke blanken.
Johan.
Jan.
Blanke, witte, heteroseksuele mannen met veel te grote monden en te weinig hersenen die precies weten wat goed is voor alle minderheden in dit land.
Blanke, witte, heteroseksuele mannen met veel te grote monden en te weinig hersenen die aan minderheden wel eens duidelijk willen maken hoe deze zich in dit land dienen te gedragen, die – als het echt niet anders kan – precies kunnen vertellen hoe deze minderheden zich dienen te emanciperen en hoe deze minderheden bij enig toegenomen emancipatie weer zo snel mogelijk met eieren bekogeld moeten worden.
Blanke, witte, heteroseksuele mannen met veel te grote monden en te weinig hersenen die al die schijterige, zeikerige, humorloze minderheden eigenlijk spuug- en spuugzat zijn.
Johan.
Jan.
Twee blanke, witte, heteroseksuele mannen met veel te grote monden en veel te weinig hersenen die mij afgelopen week weer iets duidelijk gemaakt hebben: dat we heel snel afscheid moeten nemen van het tijdperk van de blanke, witte, heteroseksuele man met de veel te grote mond en met te weinig hersenen.
Want Johan en Jan zijn meer dan weinig verheffend televisievulsel: ze zijn een regelrechte aanfluiting voor alles waar onze democratie voor staat.
Bedankt Johan, dat je me weer eens met de neus op de feiten hebt gedrukt.
P.S.
Ik schrijf dit terwijl ik op vakantie ben.
Ik ga gauw verder met vakantie vieren.
Waar ik op vakantie ben?
In de VS.
U weet wel…
Het land waar nog zo’n blanke, witte, heteroseksuele man met veel te grote mond en veel te weinig hersenen president is.
Deze winter reizen we
in een kleine roze wagon
met kussens van blauw doek.
We hebben het goed.
Een nest idiote zoenen
rust in elke zachte hoek.
Je sluit de ogen opdat je niet ziet
de grijnzende schaduwen
in de nachtelijke golf.
Die pesterige monstertjes,
het gepeupel van donker demoon
en donkere wolf.
Plots kriebelt er iets op je wang
Een kus, als een dwaas spinnetje,
Rent langs je hals. Je wijst.
Je roept: “zoek!” Je buigt je hoofd.
We nemen de tijd het beestje te zoeken
dat o zoveel reist.
Rimbaud: Rêve pour l’hiver
Vertaling: Rick van der Made
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
