Verzuiling 2.0 

Afgelopen week was het weer raak. 

Mijn homoseksuele vriend Saïd werd door een groep teveeltestosteronmarokkaantjes in elkaar geslagen, acteur Dook van Dijck dook in de wereld van de Drag Queens en werd tot drie keer toe door een taxichauffeur geweigerd, het COC publiceerde op Coming Out Day de resultaten van het onderzoek naar het welzijn van lhbt+leerlingen en kwam tot de conclusie dat meer dan de helft van alle lhbt+ leerlingen last heeft van pesterijen en agressie op school. En in mijn woonplaats Zaandijk (u weet wel, waar de sinterklaasintocht dit jaar plaats zal vinden) maken voor- en tegenstanders van Zwarte Piet elkaar nog net niet af, al scheelt het niet veel meer. 

Misschien wordt het tijd te onderkennen dat vreedzaam samenleven een utopie is. Een begrip dat het best leuk doet in kinderboeken en in schoolcurricula, maar dat met het bereiken van de volwassen leeftijd gewoon bij het grof vuil gezet kan worden.

Misschien moeten de doelstellingen van vreedzaam samenleven bijgesteld worden. Werd er voorheen nog geloofd in termen als vrijheid, gelijkheid en broederschap en in acceptatie, tolerantie, wederzijds respect en elkaar een plekje onder de zon gunnen, tegenwoordig lijkt het er steeds vaker op dat vreedzaam samenleven op gespannen voet staat met een andere waarde die wij in opvoeding en scholing zo belangrijk vinden.

Eerlijkheid.

Misschien moeten we elkaar in dit land eens recht in de ogen kijken en tegen elkaar durven zeggen: “Jou moet ik niet” in plaats van net te doen alsof we onder het mom van politieke correctheid elkander zo graag mogen terwijl we, zodra de mogelijkheid zich voordoet, elkaar het liefst voor rotte vis uitmaken.

Misschien moeten we terug naar de de goeie, ouwe tijd van de goeie, ouwe oer-hollandsche verzuiling.

Verzuiling 2.0

Als Marokkaanse taxichauffeurs weigeren Drag Queens mee te nemen, roepen we toch gewoon de roze Uber in het leven. Die pikt alleen nog lhbt+ers op en mag gerust Marokkanen weigeren. Moeten Marokkanen maar hun mocrotaxi-app gebruiken.

Als voor het bijzonder onderwijs de verplichting voorlichting te geven over lhbt+ net zoveel zin heeft als een kat te leren blaffen, moeten we ons afvragen of het niet veel effectiever is een lhbt+school  op te richten waarbinnen de drag queen rector een conrector LH, een conrector T en een conrector IB+ aanstelt.

Elk jaar worden er gewoon drie sinterklaasintochten gehouden. Eentje met Zwarte Pieten, eentje met roetveegpieten en eentje met regenboogpieten.

Als we niet langer willen dat mensen als Saïd in elkaar geslagen worden, zetten we hekken om de roze uitgaansgebieden heen, met een paar stoere sportschoolnichten bij de in- en uitgangen.

Of we vragen elke lhbt+er een bedrag te storten in de staatskas opdat we als gemeenschap het eiland Schiermonnikoog kunnen kopen en volledig naar onze roze smaak kunnen inrichten.

Iedere groepering, elke subcultuur, elke actiegroep weer een eigen krant, een eigen tv- en YouTubekanaal, eigen scholen, partijen, politici, wijken, feestdagen en strikt gescheiden levens waarbij we niet langer de schijn van tolerantie hoeven op te houden.

Het zal een maatschappij worden waar de waarde ‘met elkaar leven’ wordt ingeruild voor de waarde ‘naast elkaar leven’. Waar de waarde ‘fatsoen’ wordt ingeruild voor de waarde ‘vrijheid van meningsuiting’. Waar de waarde ‘empathie’ wordt ingeruild voor de waarde ‘eerlijkheid’. Waarin Ryanair gerust mag adverteren met ‘Nu: vluchten slegs vir blankes’.

Een maatschappij waarin we elkaar niet langer hoeven te overtuigen van elkaars gelijk omdat elk groepje ongeremd voor eigen parochie mag preken zonder rekening te houden met andere groepjes.

Er is hoop voor Saïd, Zwarte Piet, zwarte Ryanairreizigers, geweigerende taxidrags en gepeste lhbt+leerlingen.

Afgelopen week alle nieuwsberichten overziend, kan ik concluderen dat we als maatschappij niet heel ver meer verwijderd zijn van Verzuiling 2.0.


Wie gepest wordt, mag bij mij komen schuilen
Ik geef je enkele gedichten
Wie geweerd wordt, mag bij mij komen huilen,
Ik schrijf wat zinnen die de pijn verlichten

Wie verstoten wordt, moet durven lezen
Over iets van solidariteit
Wie niet kan leven volgens diepste wezen
Moet lezen over wezen dat wordt bevrijd

Wie na het lezen over hoe zichzelf te
blijven
Iets wil melden over de innerlijke strijd
Mag proberen zelf een gedicht te schrijven
Over het vinden van de eigenheid

Wie na het schrijven over hoe tegenslag te overwinnen
De hulpeloze wil verduidelijken hoe het zal gaan
Leest wat voor van zijn geschreven zinnen
Laat hem lezen dat hij mag bestaan


Rick van der Made (Breda, 1968) is dichter en columnist. Hij studeerde Frans, Engels en Pedagogiek. De dichtbundels ‘Wereldreiziger’, ‘Memoires van Huisman’ en ‘Het jaar van de arend’ zijn van zijn hand.

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.