Ibrahim Achmed: “Amsterdammers zijn direct, maar het is niet makkelijk vrienden te maken”

In ‘Paspoort’ vertellen mensen over hun niet-Nederlandse achtergrond over hun leven in Nederland en hun leven voordat zij naar Nederland kwamen. Ibrahim Achmed woont sinds eind juli 2014 in Nederland.

Door: Eduard Hoekstra

Naam: Ibrahim Achmed
Leeftijd: 27 jaar
Geboorteplaats: Assoean, Egypte

Ik mis

Het eten van mijn moeder en de blauwe luchten en de plekjes en wandelingetjes van mijn jeugd in Alexandrië.

Assoean

Assoean is een grote stad in het zuiden van Egypte, ik heb er de eerste vijf jaar van mijn leven gewoond voor we naar Alexandrië verhuisden. We woonden er in een appartement op de veertiende verdieping van een flat met uitzicht over de Middellandse Zee. Met mijn vier zusjes ging ik vaak naar het strand. Alleen in de maanden december en januari is het er koud en regenachtig. Het rest van het jaar is zonnig en warm. Ik ben het jongste kind en met mijn moeder was het met name mijn oudste zus die me verwende. Mijn vader heeft een bouwbedrijf en mijn moeder was thuis voor de kinderen. Ik kom uit een Islamitisch gezin, maar zoals gebruikelijk bij mensen met een Numibische achtergrond zijn we aanhangers van het soefisme. Het soefisme is een iets minder conservatieve tak van de Islam. Ik heb bijvoorbeeld op de Engelse school gezeten. Ik had het in Alexandrië niet makkelijk, omdat ik gediscrimineerd werd, omdat ik zwart ben, zoals iedereen uit het zuiden.

“Ik had het in Alexandrië niet makkelijk, omdat ik gediscrimineerd werd, omdat ik zwart ben, zoals iedereen uit het zuiden.”

Homocultuur

Toen ik veertien jaar oud was wist ik dat ik me aangetrokken voelde tot mannen. Over seks en zeker homoseksualiteit wordt in een moslimgezin niet gesproken. Dat geldt ook op school en de universiteit. Ik heb het er moeilijk mee gehad. Het werd iets makkelijker te accepteren, toen ik een computer kreeg en me er in kom verdiepen, maar een hoop schaamte bleef. Seks had ik voor het eerst toen ik achttien jaar oud was. Gelukkig ontmoette ik ook mannen met een bredere blik op het leven. Een Fransman – met wie ik nog steeds contact heb – raadde me aan in Egypte af te studeren en daarna naar West Europa te gaan. In tegenstelling tot Tunesië en Marokko is er in Egypte geen homocultuur. Ik denk dat dit mede komt, omdat de Egyptische cultuur een van de oudste ter wereld is en de kolonisatie dus minder invloed had op denken en handelen.

“Over seks en zeker homoseksualiteit wordt in een moslimgezin niet gesproken.”

Amsterdam

Ik studeerde architectuur en een maand na mijn afstuderen ben ik naar Nederland gekomen. Mijn moeder was toen al overleden. Dat maakte de beslissing misschien makkelijker. Ik deed zomerschool aan de TH in Delft en woonde in Amsterdam. Ik kwam een week voor Gaypride aan en ik huilde. Vervolgens deed ik een masters aan de Academie voor Bouwkunst in Amsterdam. In 2016 kwam ik wereldwijd uit de kast, dus ook in Egypte. De enigen met wie ik daar nu nog contact heb zijn mijn oudste zus en de jongste broer van mijn moeder. Ironisch genoeg wilde ik altijd weg van de overheid en nu werk ik voor de gemeente Amsterdam, waar ik me onder andere bezig houd met de fietsbrug over het IJ.

Amsterdammers zijn direct en kunnen goed ontspannen, maar het is niet makkelijk hier vrienden te maken, het heeft tijd nodig. Het mooiste aan Amsterdam is  Museumplein: het open culturele hart van de stad met het Rijksmuseum, het van Goghmuseum en het Concertgebouw. Maar het Stedelijk vind ik lelijk. Die nieuwe uitbouw heeft niets met het oorspronkelijke gebouw te maken.

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.