Daadkracht

Bianca Raes - Hanna van Dun
Laat ik me even voorstellen. Mijn naam is Bianca, afgekort Bie. Op mijn zevenendertigste kwam ik uit de kast. Dit is de laatste column in een reeks van drie, die ik graag met jullie deel. Uit trots, en om een steun te zijn voor allen die zich in een soortgelijke situatie bevinden.
Door: Bianca Raes
Het zou kunnen dat alles in dit leven niet zo veel voorstelt als wat men ervan maakt. Het kan alle kanten uit. Het kan ook nergens heen. Het is makkelijk en moeilijk tegelijk om tevreden te zijn met wat je hebt. Want er zijn veel mooie dingen. Veel zit goed. Maar er zijn ook dingen die beter kunnen. Juister. Is het zoveel gevraagd het enige leven dat je krijgt zo juist mogelijk te doorlopen? Misschien. Misschien ook niet.
Het beloop
Een troep mieren verraadt dat het appelsapje uit de zak is gelekt. De boodschappentas staat er nog sinds zondagavond, toen we doodmoe thuis kwamen na een dagje pretpark. Het plakkerige goedje wijst me erop dat ik sommige dingen te lang op hun beloop laat. Het is donderdagochtend. De kinderen zijn net naar school.
Niet goed wetend waar te beginnen, volgen mijn ogen het spoor der mieren. Ze weten exact waar ze naartoe gaan, waar ze mee bezig zijn. “Fascinerend,” denk ik, “maar niet in mijn huis”. Ik neem de borstel uit de bezemkast en veegt een tiental diertjes de deur uit. Het is alsof ik voor God sta te spelen in de hal. “God is een vrouw en ze heeft een bezem vast”, gniffel ik.
Een oncomfortabele verandering
Het is jaren geleden dat ik een dier – al was het maar een insect – doodde, op enkele uitzonderingen van me uit de slaap houdende muggen na. Deze keer had ik daadkracht nodig, als ik de vloer miervrij en proper wilde krijgen. Tastbaar resultaat was wat ik beoogde, geen mierenneukerij over dat ik niet kon of mocht beslissen over het lot van een handvol kruipende insecten.
Nadat de uitdijende stippen op pootjes waren weggeveegd, ging ik er met een natte dweil met citroengeur doorheen. De kleverige vlek loste op, enkele mieren sneuvelden tijdens de lugubere daad. Een rilling kroop over mijn rug. De frons tussen mijn wenkbrauwen plooide samen met de stervende mieren dubbel en ik veegde met de rechterhand mijn zweet trillend weg.
Mieren, mensen, wat is het verschil? Kruipend of stappend over de vlakte van de aarde, over de vloeren binnenshuis. Op zoek naar lekkers, ongeacht of dat goed voor hen is. Als ze een interessant doel hebben gevonden, banen zij zich een weg er naartoe en houden ze het als referentiepunt vast. Tot plots, onaangekondigd de koers moet worden gewijzigd omdat er iets veranderd is.
Uren later zag ik de mieren nog zoeken naar hun bron van suikergoed. Niet meer in een rij lopend, maar kriskras door elkaar, panikerend om iets wat verdwenen was. Wat als het appelsap plots terug zou zijn? Zou de baan zich herstellen en zou de mars der mieren zich hervatten?
Toen ik die mieren bekeek, zag ik mezelf. Ook ik had gepanikeerd om wat veranderd was. Ook ik had mijn koers moeten wijzigen. Net als hen, bleef ook ik lange tijd hangen en zoeken naar wat er tot voor kort was geweest.
There’s only one way of life and that’s your own
En toen gebeurde het weer. Voor de tweede keer kreeg ik gevoelens voor een vrouw. Wat ik na Angel had begraven, werd terug opgerakeld.
Er gingen maanden voorbij, tot ik de knoop doorhakte. Voor mijn man, voor mezelf en onze kinderen besloot ik dat het zo niet verder kon. Uit de kast komen op je zevenendertigste is niet evident. Dat het me spijt voor mijn man, is het zwaarste stuk om dragen. Dat ik hem heb gekwetst, dat hij zijn leven moet herschikken omwille van mij, daar heb ik het moeilijk mee. Niet (meer) met mezelf.
Bianca Raes
Is het zoveel gevraagd het enige leven dat je krijgt zo juist mogelijk te doorlopen? Nee, het is de enige weg. Misschien niet de meest begane, maar wel de weg der waarachtigheid.
Deze column verscheen eerder op Zizo.
Lees hier de eerste en tweede column van deze drieluik 

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.