Op een rustige zondag, lag ons tweede festival van deze zomer in de planning. Thank God it’s Yoga Festival. Nu weten we niet precies wie we allemaal willen bedanken voor dit festival, maar onze eerste indruk gaat uit naar de organisatie en de yoga docenten, zij hebben in lastige omstandigheden een mooi evenement neergezet.
Bij aankomst werden we hartelijk ontvangen met een extra high five aangezien we één van de eersten waren die een kaartje hadden gekocht. We konden een matje pakken en het harde werken begon niet veel later. We begonnen met een lekkere flow les, vinyasa yoga. Een groep van 30-40 man stond in no time flink te zweten, maar deed toch zijn best de docent te blijven volgen. De zon was duidelijk blij alle zonnegroetjes in ontvangst te mogen nemen en straalde van hartenlust!
Vervolgens namen we deel aan een sessie ashtanga yoga. De warming up was niet echt meer nodig en de docent gaf toe dat dit de eerste keer was dat hij lesgaf met zonnebril op. De sfeer zat er goed in en de sessie werd in alle rust afgewerkt. Nadine vond vooral de uitdagende poses leuk, terwijl Helen wat meer de aandacht hield bij het ontspannen (lees: een dutje doen). Ze probeerde haar krachten te sparen voor de volgende sessie, want dan zou ze Nadine vliegles gaan geven!
Huh? Wattuh? Ja, vliegles. De volgende sessie was namelijk acroyoga, één van de favorieten van Helen. Een yogastijl die draait om samenwerken, balans en vliegkunsten! Vol enthousiasme gingen we klaar zitten voor de les. Die enthousiaste mindset zouden we de hele sessie vasthouden, in tegen stelling tot enkele anderen die liever niet actief mee wilden doen (gelukkig dropen deze brokjes negativiteit snel af, op zoek naar een andere sessie die meer bij ze zou passen).
Helen en Nadine spraken af bij elkaar te blijven en niet veel later hing Nadine ondersteboven over Helen. De vliegles was begonnen. Vertrouwen, actieve houdingen, de juiste kantelpunten opzoeken: het was een groot speelparadijs. Fouten maken kon hier niet, wanneer een menselijk torentje instortte, werd snel gecheckt of iedereen okay was, werd iedereen galant overeind geholpen en probeerden we het met een grote glimlach nog een keer. En zo vloog ook Helen even boven Nadine en torende een vrouw van grofweg 2x Helens omvang met een brede lach (en lichtelijke paniek oogjes) boven haar uit. Na deze sessie werd het tijd voor eten en een feestje en rondden wij de dag af met een heerlijke zonsondergang.
Wij vinden het altijd leuk nieuwe festivals te ontdekken, zeker de festivals die potentie hebben en een toegewijde organisatie. Mocht je ideeën hebben, dan horen wij het graag via onze Facebookpagina.
Liefs,
Helen en Nadine
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
