Onhandig

Het waren onhandige uitspraken van minister Blok. Ik ben een groot voorstander van de vrijheid van meningsuiting, en vanuit de parlementszetels mag wat mij betreft iedereen zeggen wat zij of hij wil om de controlerende macht zo goed mogelijk te laten functioneren, maar een minister die deze uitspraken doet over culturen en andere landen, berokkent de uitvoerende macht en daarmee de samenhang in ons land en de reputatie van ons land alleen maar schade. 

Ik neem uitspraken van politici vaak maar met een korreltje zout. Of ze nu aan de uitvoerende of controlerende kant van het politieke spectrum zitten. Nu waren er mensen die in de uitspraken van de minister meteen een kentering zagen in de maatschappij en in het politieke landschap.

Schrijver en Volkskrant-columnist Murat Isik was “verbijsterd en woedend”, waarbij hij waarschuwt dat dit soort uitspraken een volgende keer “salonfähig” zullen worden.

In zijn column schrijft Murat Isik: “Natuurlijk zijn er spanningen, maar verdomme, een samenleving is dynamisch en ontwikkelt zich constant.”

Ik weet niet of het met een betonschaar in elkaar geslagen homokoppel uit Arnhem de samenleving ook zo dynamisch vindt.

Ik weet niet of iedere homo die in Amsterdam door “teveeltestosteronmarokkaantjes” uitgescholden, bespuugd en in elkaar geslagen wordt, vindt dat de samenleving “zich ontwikkelt”.

Ik vraag me af of de travestiet die door de allochtone taxichauffeur geweigerd wordt, kan zeggen: “Natuurlijk zijn er spanningen, schat!”

Meteen na Bloks uitspraken vond een groepje “interlectuelen” (met dank aan Annie M.G.Schmidt) het nodig in De Volkskrant een brief te publiceren tegen racisme en xenofobie.

Een mooi gebaar.

Bij de ondertekenaars van de open brief zag ik veel namen, maar buiten Claudia de Breij zat er voor mij geen enkele bekende LHBTI+-er bij (of ik moet eroverheen gelezen hebben).

Geert Mak had de brief wel ondertekend. Schrijver Mak is de rijke, witte, hoogopgeleide, heteroseksuele, mannelijke aanhanger van een groene en linkse partij. Een partij die afgelopen gemeenteraadsverkiezingen in Rotterdam samen met de PvdA en de SP een verbond sloot met NIDA, een islamitische partij.

Ik kreeg destijds veel reacties van homo’s uit Rotterdam (waar ik tien jaar gewoond heb) die zich afvroegen of links überhaupt wel iets geleerd had van honderd jaar LHBTI+-emancipatie en de vaak niet zo heel fijne rol van religie daarin. (Overigens: het waren reacties op het verbond van links met een islamitische partij die het regenboogakkoord in de havenstad had ondertekend).

Nu vind ik het fijn dat Mak zijn handtekening onder deze brief heeft gezet , maar ik zou hem misschien net wat overtuigender vinden als hij – het liefst met alle andere briefondertekenaars – een boot huurt en meevaart met de Gaypride.

Tegen het één? Dan ook tegen het ander!

De partij waarvan oud-voorman Mohamed Rabbae ooit zei: “Nederland moet maar wennen aan het feit dat wij islamieten homoseksualiteit niet accepteren”.

En geen interlectueel die het destijds nodig vond een open brief tegen homofobie in De Volkskrant op te stellen.

Ach, GroenLinks heeft altijd een boot met de Canal Pride en heeft inmiddels de burgemeester voor Amsterdam geleverd die in haar acceptatiespeech de LHBTI+ gemeenschap meteen een hart onder de riem stak.

Een kwestie van dynamiek en ontwikkeling, zal ik maar zeggen.

In mijn gemeente zijn het CDA en De ChristenUnie inmiddels zover dynamisch ontwikkeld dat zij het regenboogakkoord hebben ondertekend. De enige twee partijen die dat niet deden, waren een lokale rechtse partij en de partij DENK.

Nu wil ik best een manifest tegen xenofobie en racisme ondertekenen en wil ik heel graag verhalen over “spanningen” en hoe deze te verminderen, maar dan graag samen met de  LHBTI+gemeenschap waarvan ik – inmiddels voornamelijk uit Amsterdam – ook andere verhalen hoor.

Verhalen over onzekerheden. En over angsten. Over boosheid. En over onbegrip.  Steeds meer onbegrip.

Nu is het zo dat angst altijd een slechte raadgever is, maar ik kan u verzekeren dat in Amsterdam twee zeventienjarige Marokkanen zonder enig probleem langs een groep homo’s kunnen lopen, maar dat twee homo’s zich wel twee keer bedenken voordat zij langs een groep Marokkaanse zeventienjarige knullen lopen.

Daar heb ik geen “salonfähigkeit” voor nodig.

Ja. Ik vecht tegen racisme en xenofobie (ook al kregen mijn vriend en ik vorige week weer een Marokkaanse middelvinger naar ons toegestoken) maar dan vraag ik van degenen die onder racisme en xenofobie lijden ook te vechten tegen homofobie.

De middelvinger van vorige week in Amsterdam en de actie van DENK tegen het regenboogakkoord in mijn woongemeente doen me vermoeden dat dat nog wel eens een lange weg kan zijn.

Als Isik het heeft over een maatschappij die zich ontwikkelt, dan hoop ik dat hij bedoelt dat, in navolging van CDA en ChristenUnie, de maatschappij zich ontwikkelt naar méér tolerantie op àlle fronten en niet een ontwikkeling richting minder xenofobie met in het kielzog meer homofobie.

Toen ik jaren geleden in een tbs-kliniek ging werken, zei mijn directeur dat de mate van beschaving van een samenleving valt af te lezen aan de manier waarop er met de zwaksten in een samenleving wordt omgegaan.

Misschien moet ik, zo’n twintig jaar later, deze uitspraak weer eens van stal halen en een beetje herschrijven:

“De mate van beschaving van een samenleving valt af te lezen aan de manier waarop er met de LHBTI+gemeenschap in een samenleving wordt omgegaan.”

Nee, beste Geert, natuurlijk zie ik in Nederland geen “clash of cultures”.

Ja, inderdaad, beste Murat, Nederland is een (redelijk) vreedzame samenleving.

Bloks uitspraken waren dom en roekeloos. Maar Bloks uitspraken misbruiken om alle problemen van onze samenleving af te kunnen doen als “een ontwikkeling” of als xenofoob is weer het andere uiterste.

De problemen die de LHBTI+gemeenschap in de maatschappij ondervinden afschilderen  als ‘dynamiek’ en ‘spanningen’ is roekeloos.

Net zo roekeloos als de woorden van onze minister van Buitenlandse Zaken.


achter schaamte schuilt angst 
waarachter preventie zich roert 

pas op, kijk uit, wat zullen ze wel 
niet denken, ongepast, ongehoord

in dagelijks leven in slachtofferrol  
wordt zekerheid door spiegelbeeld gevloerd 

tot vuist glas en bot breekt,  
schreeuw niet langer gesmoord 

bloed en pijn sijpelen omhoog 
langs plint, langs wand, langs rug, langs hoofd

geen pleister helpt, sluier ter zielsverduistering wordt weggeworpen,
als addergebroed 

dan pas gaat ook hoofd omhoog 
en wordt ontdekt wat nooit werd geloofd 

luchten blauw, zon goud met rood: 
want waar het niet gaan kan, daar kruipt jouw bloed 


Rick van der Made

Rick van der Made (Breda, 1968) is dichter en columnist. Hij studeerde Frans, Engels en Pedagogiek. De dichtbundels ‘Wereldreiziger’, ‘Memoires van Huisman’ en ‘Het jaar van de arend’ zijn van zijn hand.

Rick van der Made

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.