Tegelwijsheden #4: Afscheid van de kast

Op mijn achttiende liet ik de deurkruk, van mijn kast, los. Ik verborg mezelf niet meer, maar zei ook niets. Ik had nog de angst dat mensen me zouden zien als: die homo, hoe heet hij ook al weer? In plaats van Hil die ook homo is. En daarbij: nu zei iedereen nog homofobe dingen midden in mijn gezicht, dat zou voortaan achter mijn rug om gebeuren als ik open zou zijn.

Op mijn bijna eenentwintigste ben ik uit de kast gekomen. We waren met een gemengde vriendengroep op stap en een van de meiden sprak over een lekker ding. Ik dacht: morgen eerst maar naar Hans Anders, want smaak heb je niet! Ik schrok, ik dacht even dat ik het hardop had gezegd. Voor het eerst voelde ik de kast knellen, en ik was er een week later uit!

“Voor het eerst voelde ik de kast knellen, en ik was er een week later uit!”

Voor wie denkt dat ik het slecht heb getroffen, die wil ik graag uit de droom helpen. Ik voldoe niet aan veel stereotypen, dus vlieg onder mensen hun gaydar door, ik was populair op school, dus ik werd niet gepest en ik wist al vroeg dat homoseksualiteit voor mijn ouders geen probleem was.

Ik wilde open zijn, zonder remmingen en zonder geheimen. De coming out-gesprekken voelden best ongemakkelijk, omdat het lastig is om een gesprek naar dit onderwerp te leiden. Mijn coming out was en is een mededeling: ik ben homo, wat je er ook van mag denken. En zeker geen vraag: ik ben homo wil je me accepteren?

Twintig jaar later kan ik over deze periode in mijn leven zeggen: het heeft me gemaakt tot wie ik ben en het beheerst mijn leven al lang niet meer.

In het Engels klopt het beter: it defines who I am, but it doesn`t own me.

“It defines who I am, but it doesn`t own me.”

Wat mij betreft, is het als volgt. Of je me nu al mijn hele leven kent of vandaag voor het eerst over me leest: als je mijn jonge ik, in de kast, niet kent, dan ken je mij niet! Heb je hem leren kennen, dan ken je mij!

Ken je mij? Wie ken je dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij? Wie ben ik dan?
Weet jij mij beter dan ik?

Trijntje Oosterhuis, Ken je mij

Als het gaat over homoseksualiteit, hoor ik altijd:,, wat vonden je ouders ervan?”,, ben je vrienden kwijtgeraakt?” Of: ,, Ik vind het geen probleem”… gevolgd door een meestal saaie anekdote over wat cishets hebben meegemaakt met een lhbt-er, waar meestal al weer drie vooroordelen naar voren komen.

Niemand stelt ooit vragen over de jongen die ik was in de kast. Hij bestaat nog steeds niet. Laat ik eens duidelijk maken wat hij tegen jullie te zeggen heeft:  als homoseksualiteit geen probleem is, hoe wil jij de periode tussen mijn elfde en zestiende dan omschrijven? Dipje? Hobbeltje in de weg? Kinkje in de kabel? Ik zou je bijna gunnen om eens een weekje in mijn schoenen te staan, gewoon om te kijken of je het overleeft. Bijna, want ik gun het mijn ergste vijand niet.

Denk je na het lezen van mijn verhaal: dat homoseksualiteit over jouw acceptatie of mening gaat?

Denk je na het lezen van mijn verhaal: dat Pride gewoon een feestje is?

Denk je na het lezen van mijn verhaal: dat LHBT geen issue is in ons land?

Denk je na het lezen van mijn verhaal: dat het goed gaat met tolerantie en acceptatie?

Ik noem andere LHBT-ers bij voorkeur, broers en zussen. En wanneer ik alleen met andere LHBT-ers ben, voelt het als thuiskomen. Omdat we, net zoals bij de broer en zussen waarmee ik ben opgegroeid, een gezamenlijke geschiedenis hebben. Stuk voor stuk hebben wij LHBT-ers ons eigen verhaal, maar velen van ons kennen de schaamte, de eenzaamheid, het vechten tegen je gevoel, de afwijzing en het gevoel dat je er niet toe doet.

De strijd om jezelf te omarmen, jezelf te kunnen zijn en open te zijn over wie jij bent.  Dat is waar lhbt- zijn voor mij over gaat. Dat is de lange, eenzame, duistere weg ik heb afgelegd. Dat is waarvoor ik heb gevochten, dat is wie ik ben.

Hilbrand Bonthuis

Dit is de vierde aflevering van een bewerking van de voorstelling Tegelwijsheden van Hilbrand Bonthuis. De voorstelling is opgedeeld in vijf afleveringen. Elke dag verschijnt een nieuw deel. Morgen aflevering 5: ‘2018, waarom ik vecht…’


De voorstelling Tegelwijsheden heb ik gemaakt, om het verborgen leed van jongeren met LHBT+ gevoelens zichtbaar te maken. Dit doe ik door iedereen mee te nemen in mijn eigen kast.

De voorstelling heb ik om 3 redenen de naam ‘Tegelwijsheden’ gegeven:

  • Mijn jonge ik, die een stoeptegel tussen elke stap liet, om mijn ‘vrouwelijke’ lopen te verbergen.
  • Stoeptegels staan symbool voor de enorme last die LHBT jongeren met zich meedragen.
  • De ervaringen die ik heb opgedaan op deze duistere reis hebben me veel wijsheden gegeven, die stuk voor stuk op een tegeltje kunnen.

Hilbrand Bonthuis (41, Bolsward) zet zich in voor diversiteit door o.a. LHBT-voorlichting te geven op scholen. Hij spreekt zich uit voor een meer inclusieve samenleving. “In the end we will remember not the words of our enemies but the silence of our friends.” (Martin Luther King)

Volg Hilbrand op:
TwitterInstagram of Facebook

Hilbrand Bonthuis

 

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.