Sinds twee maanden ga ik naar de crossfit-box. Mijn buikspieren zijn nog niet zo zichtbaar als ik wil maar ik voel me sterker worden. Tijdens de laatste workout worden de mannen van de vrouwen uit elkaar gehaald. Dat betekent dat de mannen zwaarder moeten trainen dan de vrouwen. Ik heb de neiging om met de vrouwen mee te gaan. Niet omdat ik me nu zo vrouw voel maar omdat het niet zag zitten om zo ontzettend zwaar als de rest van de mannen te trainen.
Er zijn vrouwen bij die uiteindelijk veel zwaarder dan ik trainen. Wat je lichaam aankan, heeft niks te maken met het gender M/V maar met hoe het met conditie en kracht in je lijf zit. En al zou het onderscheid er in zijn algemeenheid wel zijn: je ziet dat niet zo duidelijk terug in de zo’n training. Waarom het onderscheid dan benadrukken?
Biseksueel zijn is voor mij niet alleen van meer dan een gender houden: ik kon hierdoor onder ogen komen dat ik allerlei gendernormen over wat een man zou moeten zijn die aan me zijn opgelegd heb moeten trotseren. En dat doe ik nog steeds. Ik hoor nog vaak dat ik een halve vrouw ben. Het onderscheid dat we tussen mannen en vrouwen maken, klopt vaak niet zoals bij de crossfit-box. De verschillen zijn vaak niet zo groot, of in het geval van de cross fit juist wel: want er staat een vrouw van in de veertig zich uit te sloven zoals ik dat niet kan. Laat haar met de mannen trainen die veel sterker dan ik zijn.
Ik train met de mannen mee, met dezelfde gewichten als zij. Had ik maar beter naar mijn lijf geluisterd. Ik moest op de terugweg bijna kotsen.
Joshua Zandberg is voorzitter van het Landelijke Netwerk Biseksualiteit en elke week schrijft hij een column over zijn leven als bi-man.
Lees hier zijn column van vorige week: ‘Opa vertelt’
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
