Daniël Zevenbergen | ProfieLHBT+

Ditmaal is het woord aan Daniël Zevenbergen, 32 jaar, werkzaam bij een Online Marketing & Communicatiebureau. In zijn vrije tijd houdt hij zich bezig met theater en schrijft hij regelmatig toneelstukken, waaronder een theaterstuk voor jongeren over (cyber)pesten en homoseksualiteit.

1. Wat zijn je belangrijkste karaktereigenschappen?

Als ik dit heel standaard moet omschrijven: slim, oprecht, grappig. Daarnaast ben ik vrij kritisch-analytisch en kan ik goed situaties relativeren. Mijn vriend waardeert met name in mij dat ik enorm gedreven ben en weet wat ik wil en daar ook met volle overtuiging voor ga. Daarnaast mijn oprechte interesse in anderen, al laat ik het ook weten als een bepaald gesprek of thema me niet echt boeit.

2. Wie zijn de grootste voorbeelden in jouw leven?

Ik heb geen specifieke voorbeelden, maar ik bewonder mensen die een sterke, goed onderbouwde mening hebben en hun passie volgen. Daarbij kan ik het enorm waarderen als iemand een liefde voor zijn of haar vak heeft en daar alles voor opzij zet. Dan doel ik niet alleen op artiesten, acteurs, regisseurs, kunstenaars, auteurs of sporters, maar ook op mensen die een bepaalde ideologie nastreven om anderen te helpen. Zolang je een passie hebt waar je volledig in opgaat, en dat over kunt brengen en er hard voor werkt, kan ik dat enorm appreciëren.

3. Hoe identificeer je jezelf in gender en seksualiteit?

Ik identificeer me als homoseksuele man. Al heb ik vrij lang gezegd dat ik het nooit honderd procent uitsloot verliefd te kunnen worden op een vrouw. Vrienden van mij lachen er altijd om als ik dit vertel, maar toen ik 20 was zei ik altijd dat ik voor 65% op mannen viel en voor 35% op vrouwen. En dan lachen ze vooral om die percentages. Lang vroegen ze: “wat zijn vandaag de verhoudingen?” Die grapjes kan ik overigens enorm waarderen; je moet niet altijd té serieus zijn. Nú geloof ik daar – voor mezelf in ieder geval – niet meer in, zeker niet om te spreken in statistiekjes, want wat doet het er überhaupt toe? Tevens heb ik al een lange relatie met een jongen. Wat dat betreft zie ik mezelf niet in een relatie met een vrouw.

4. Vind je het belangrijk om jezelfook als zodanig te profileren naar anderen toe?

Voor ieder mens is het belangrijk dat je je niet hoeft te schamen voor wie je bent. Ik benadruk het niet extra. Het heeft me wel moeite gekost om het direct te kunnen zeggen tegen bijvoorbeeld nieuwe collega’s. Daar ben ik nu opener over dan vroeger: als iemand mij daar naar vraagt, geef ik daar eerlijk antwoord op. Aan de andere kant zijn er ook genoeg mensen die je tegenkomt waarvan ik van mening ben dat je hen helemaal geen antwoord hoeft te geven als ze er naar vragen.

5. Wat vind je het meest aantrekkelijk in een andere persoon?

Als iemand zichzelf is. Qua persoon val ik op iemand die lieve ogen heeft, een leuke lach en uiteraard ook dezelfde humor. Als je niet samen kan lachen, is er iets goed mis. Daarbij is het belangrijk dat je ook goede gesprekken kunt voeren met elkaar en ergens ook gemeenschappelijke interesses hebt. Niet dat alles hetzelfde moet zijn – dat is alleen maar saai – maar enige overlap is wel handig. Ook zelfspot kan ik enorm waarderen. Het leven is al serieus genoeg en lachen – ook om jezelf soms – is belangrijk.

6. Wat is het meest positieve dat je ooit hebt ondervonden aan niet-hetero zijn?

Het klinkt cliché, maar het feit dat ik homo ben heeft ertoe geleid dat ik mezelf kon ontwikkelen tot de persoon die ik nu ben. En dat zie ik als iets positiefs. Er werd enorm liefdevol gereageerd toen ik ‘uit de kast kwam’ (ik haat deze term), zowel door mijn familie als vrienden. Daarbij, en dat is het mooiste dat ik heb meegemaakt op dit vlak, werd ik benaderd door een meisje dat ik ‘via via’ ken en die bi of lesbisch was en niet wist dat hoe ze daarmee moest dealen. Vanuit mijn optiek heb ik niet eens zoveel voor haar kunnen doen, maar jaren later stuurde ze me naar aanleiding van het theaterstuk dat ik schreef een kaartje waar ik echt stil van werd. Blijkbaar had ze er veel steun aan gehad. Als je iemand kan helpen die worstelt met zijn of haar gevoelens is dat erg mooi.

7. Wat is het meest negatieve dat je ooit hebt ondervonden aan niet-hetero zijn?

Ik heb een prima jeugd gehad, maar voor veel jongeren die ontdekken dat ze misschien niet-hetero zijn is het denk ik niet altijd even makkelijk. Ik heb er tijdens mijn pubertijd toch enorm mee geworsteld. Ook vanwege het feit dat ik geen broers of zussen heb en ik niet zo eenvoudig voor kleinkinderen kan zorgen. Tijdens die jaren heb ik me vaak erg alleen gevoeld, ook al had ik een beste vriend (nu nog steeds) die er op zijn 16^e voor uitkwam: zelf durfde ik het pas een jaar later aan hém te vertellen. Bovendien hoor je vaak verhalen van mensen die gediscrimineerd worden tijdens sollicitatieprocedures. Nou, dat heb ik ook meegemaakt. Natuurlijk zal een bedrijf dat nooit toegeven/bevestigen, maar het is een keer voorgevallen dat ik niet werd aangenomen vanwege mijn seksualiteit, nadat ze dat via Facebook hadden ‘ontdekt’. Tot slot denk ik dat veel homo’s de standaard-situaties wel herkennen. Toen ik mijn stuk speelde over pesten en homoseksualiteit, speelde ik eveneens een homoseksueel personage. Het heftigste is wel dat ik een doodsbedreiging ontving, ook al nam ik die niet zo serieus. Het was vooral grootspraak van een of andere stoere jongen, maar het zet je toch wel aan het denken.

8. Wat zou er per morgen gedaan moeten worden om de positie van LHBT+’ers te veranderen?

Ik prijs mezelf vaak gelukkig dat ik in Nederland woon, omdat ik daar mijn leven kan leiden zoals ik wil. En ik zie dat de maatschappij er meestal goed mee omgaat. Ik zeg daarbij ‘meestal’, want we zien teveel voorbeelden van geweld tegen homo’s etc. In ieder geval vínden we in Nederland vaak dat we erg tolerant zijn, maar als het erop aankomt blijkt dit toch niet zo te zijn. Dat geldt voor seksualiteit, gender, religie, alles. Als je kritisch op anderen bent moet je ook kritisch naar jezelf durven te kijken. Veel mensen geven snel commentaar omdat iemand er anders uitziet of iets dergelijks. Social media spelen daar ook (te) vaak een negatieve rol in; in het voortdurend geven van commentaar zit al een fout. Iedereen heeft het recht een eigen leven te leiden zonder daar voor veroordeeld te worden. Het is belangrijk om te beginnen meer jongeren te informeren over de diversiteit als het gaat om seksualiteit en gender. Als je al hoort hoe sommigen soms praten over homo’s, dan is het belangrijk dat de school daar streng op inspeelt, of in ieder geval voorbeelden geeft. Daarom vind ik ook dat je jongeren moet ‘confronteren’ via bijvoorbeeld film of theater, om ze hier zo meer over te leren. Wanneer het gaat om échte homogeweld-situaties, dan mag de overheid wat mij betreft harder optreden. Niet alleen straffen, maar zorg er ook voor dat de daders verplicht iets moeten doen voor de community.

9. Hoe zou je het liefst herinnerd willen worden?

Als iemand die een positieve bijdrage heeft geleverd aan de wereld. En vanuit egoïstisch oogpunt: ik hoop nog steeds een concreet item achter te laten, zoals een toneelstuk of boek dat door velen nog lang gelezen wordt.

10. Wat is je motto?

Zorg ervoor dat je je leven nuttig maakt en dat je iets hebt gedaan waar je aan het eind van de rit van kunt zeggen: ik ben trots op mezelf dat me dat is gelukt.

Door: Christian Curré

Marcel Proust kennen we onder andere van zijn beroemde vragenlijst, aan de hand waarvan een beeld van een persoon ontstaat in wat we vandaag de dag ‘soundbites’ zouden noemen. De Gaykrant bevraagt aan de hand van een eigen variant op de vragenreeks steeds een persoon die zich onderdeel voelt van de regenboogcommunity.

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!