Het is zondagochtend, ik ga met mijn vrouw en kinderen naar het zwembad. Mijn gezin dat ogenschijnlijk uit heteroseksuele ouders bestaat. Net zoals iedereen die daar aanwezig is heteroseksueel lijkt gezien de gezinssamenstelling. Ik kijk om mij heen. Alle vrouwen dragen bikini’s en zoals iedereen weet, geeft de strakke stof de lijnen van hun borsten, billen en vagina weer. Ondanks dat zij verschillen in hoe knap zij zijn, zie ik één ding: hoe zij met hun lijf omgaan is erop gericht om te behagen.
Ik zie ook dat de mannen het niet zo nodig vinden om hun billen of piemel te benadrukken. Ze laten de haren op hun rug rustig staan en ik denk dit: hoe deze vrouwen zich kleden is erop gericht de man te behagen. En ik filosofeer verder: vrouwen moeten sexy zijn en mannen niet. Als de seksualiteit van de man op het genot van de vrouw was gericht, hadden de mannen in het zwembad meer werk van hun lijf gemaakt.
Homomannen richten hun begeerte op elkaar. Zo is mijn ervaring met homomannen tot dusver. Daarmee wordt het mannelijke lichaam object van verlangen. De homoman weet dat hij met zijn lijf moet behagen. Net zoals dat geldt voor de vrouwen in hun bikini. Als biseksuele man realiseer ik mij dat mijn lichaam verlangd wordt door andere mannen. En dat ik me ervoor moet inspannen zoals de vrouwen in het zwembad dat ook doen. Mijn lijf en seksualiteit staan ten dienste van de andere man, zoals ook die van hem ten dienste van mij staan. Die realisatie maakt dat mijn lichaam en seksualiteit ook ten dienste staan van de vrouw en haar genot. Iedere biseksuele man is automatisch een feminist.
Joshua Zandberg is voorzitter van het Landelijke Netwerk Biseksualiteit en elke week schrijft hij een column over zijn leven als bi-man.
Lees hier zijn column van vorige week.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
