Politiek

Ik ben lid van een politieke partij. Er wordt vaak geroepen dat er een kloof bestaat tussen politiek en burger. Ik ben van mening dat een kloof altijd overbrugd kan worden, maar dat je daar – ook als burger – zelf iets aan moet doen. Wie verandering wil, wie een brug wil slaan, zal in verandering en in het aanleggen van de pijlers van de brug moeten willen investeren. 

Ik was dus aanwezig op een van de Algemene Ledenvergaderingen van mijn partij in mijn gemeente. Er werden naar aanleiding van de genderneutraliteitscampagne in de gemeente door enkele sprekers wat grappen en grollen gemaakt over hoe elkaar aan te spreken. Toen voor de zoveelste keer een lid iets ‘grappigs’ over het door elkaar halen van ‘meneer’ en ‘mevrouw’ zei, besloot ik bij de rondvraag mijn hand op te steken en de aanwezigen te melden dat ik een grapje best kon waarderen, maar dat ik me na de zoveelste grol toch een beetje begon te irriteren aan de manier waarop er in de vergadering met het belang van genderneutraliteit werd omgegaan. ‘Er is door mensen die ik goed ken heel hard gevochten om zover te komen,’ zei ik. ‘En als we meer leden uit de LHBTI-gemeenschap willen, dan zal daar respectvol mee omgegaan moeten worden.’

Vorige week kwamen de resultaten van het onderzoek naar de acceptatie (en de zichtbaarheid) van de lhbti-gemeenschap in Nederland. Met de acceptatie gaat het helemaal niet zo slecht, maar “men” heeft liever niet dat we het teveel laten zien.

Ik denk dat de acceptatie en daarmee de zichtbaarheid van LHBTI-ers alleen volledig tot wasdom kan komen als de groep op alle niveaus in de samenleving zichtbaar én hoorbaar is. Ja, we zijn zichtbaar op de Pride en met vijf mei. Ja, we zijn goed vertegenwoordigd in menige beroepsgroep en over het algemeen zijn we sociaal en cultureel goed onderlegd.

Toch kan ik me soms niet aan de indruk onttrekken dat de LHBTI- gemeenschap in sommige kringen – zoals in de politiek – veel minder zichtbaar is.

Toen ik de aanwezigen op de Algemene ledenvergadering bekeek, bleek ik de enige homoseksueel in het gezelschap te zijn.

‘Wordt het in onze gemeente niet eens tijd voor een transseksuele burgemeester?’ vroeg ik mij af, terwijl ik de grapjes over genderneutraliteit aanhoorde. “Wordt het in dit land niet eens hoog tijd voor een lesbische minister-president?’

Wie zichtbaar wil zijn, wie bruggen wil slaan, zal daar wat aan moeten doen. Ik zal in mijn partij en in mijn gemeente de belangen van de LHBTI-gemeenschap zo goed mogelijk blijven behartigen. Echter, enige medestand zou van harte welkom zijn.

Wie heeft er zin mee te helpen een roze brug over de kloof te slaan?

Ooit zal ik
De eerste zijn 
In balspel of in lenigheid
In snelheid of in macht
In schoonschrijven 
Of ledigheid
Of overtuigingskracht 

Ooit zal ik
De eerste zijn 
In luister- of
Spreekvaardigheid 
In versieren of 
Begeren
In verleiden
Of verovering
In minnekoos
Of onverzadigbaar
In zegening
Of tot de dood ons scheidt 
In weten 
Of leren

Ooit zal ik de eerste zijn 
In strijd 
En in regeren

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!