Marco van Schie-Smit (38) is voorzitter van Roze in Blauw Rotterdam, het LHBTQI+ -netwerk van de politie. Roze in Blauw zorgt intern voor een veilige werkomgeving en cultuursensitieve collega’s, extern voor verbinding met de doelgroep voor het vergroten van de aangiftebereidheid.
- Wat zijn je belangrijkste karaktereigenschappen?
Eerlijkheid en gelijkheid heb ik hoog in het vaandel staan. In de huidige maatschappij is het niet altijd vanzelfsprekend dat je kan zijn wie je wilt zijn als je tot de LHBTQI+ -gemeenschap behoort. Ik ben zelf onderdeel van de LHBTQI+ -gemeenschap en dit zorgt bij mij voor een intrinsieke motivatie om het werk wat Roze in Blauw met zich meebrengt gemotiveerd uit te voeren.
- Wie zijn de grootste voorbeelden in jouw leven?
Ik kan zou een complete lijst kunnen opnoemen maar wil specifiek een bepaalde groep mensen benoemen. Namelijk de (nu) roze ouderen die af en toe letterlijk op de barricades hebben gestaan om de weg vrij te maken voor de nieuwe generaties. Zonder hen zouden we lang niet zo ver zijn als we nu zijn als het gaat om LHBTQI+ -emancipatie. Hun verhalen over vroeger inspireren en ontroeren mij enorm. Met regelmaat is Roze in Blauw dan ook te vinden in een van de Regenboog-Salons.
- Hoe identificeer je jezelf in gender en seksualiteit?
Voor wat betreft mijn genderidentiteit en expressie voel ik mij een man en daar identificeer ik mij ook mee, ook heb ik de bijbehorende uiterlijke (geslachts)kenmerken. Op mijn 20e ben ik uitgekomen voor mijn seksuele gerichtheid en dat heeft mij in het “homohokje” gestopt. Zelf ben ik overigens niet zo van de hokjes; ik vind het veel belangrijker dat je jezelf kunt zijn, ongeacht hoe je er uitziet of hoe je jezelf voelt.
- Vind je het belangrijk om jezelfook als zodanig te profileren naar anderen toe?
Nee, belangrijk vind ik het niet maar de maatschappij vraagt dit af en toe wel van je. Ik schaam mij niet voor wie ik ben en als men mij de stempel homo wil geven dan vind ik dat prima. Ik weet zelf dat ik veel meer ben dan dat ene hokje. Homo, maar ook fotograaf, politieman, echtgenoot, broer, zanger enz. enz.
- Wat vind je het meest aantrekkelijk in een andere persoon?
Ik houd ervan als iemand heerlijk fris en verzorgd is. Ook vind ik het leuk als iemand modieus gekleed gaat. Ik vind niet zo snel iemand mooi of lelijk en heb ook niet echt een type waar ik op val. Heel politiek correct hoor ik dan te zeggen: “het is het innerlijk wat telt”, maar natuurlijk wil het oog ook wat. Als ik iemand zou ‘moeten noemen’ dan is mijn eerste gedachte: Manuel Broekman of Everon Jackson.
- Wat is het meest positieve dat je ooit hebt ondervonden aan niet-hetero zijn?
Door mijn zoektocht naar mijn seksuele gerichtheid heb ik mijn eigen identiteit leren kennen. Ik weet wie ik ben en wat ik wil. Met mijn ervaring kan ik collega’s en burgers helpen en ben ik in staat om te verbinden. Ik kan wezenlijk bijdragen aan een betere samenleving. Daarnaast heeft mijn “homo” zijn mij mijn echtgenoot gebracht waarmee ik samen oud wil worden en wil eindigen in verzorgingstehuis “de Roze Rimpel. “
- Wat is het meest negatieve dat je ooit hebt ondervonden aan niet-hetero zijn?
Als homo moet je altijd alert zijn. Er zijn dingen waar je over na moet denken voor je ze kan doen. Zaken die voor cisgender-personen vaak heel normaal zijn, zoals ‘kan ik hier hand in hand lopen zonder dat ik aangevallen wordt’. In bepaalde landen zal ik nooit komen ondanks mijn reislust, simpelweg omdat ik daar niet mijzelf kan zijn met mijn man.
- Wat zou er per morgen gedaan moeten worden om de positie van LHBT+’ers te veranderen?
Totale acceptatie van iedereen die afwijkt van de maatschappelijke norm. Uiteraard is dat iets wat moet groeien, dat is niet iets wat je in een dag kunt realiseren. Daarom houd ik van microrevoluties: die kleine momenten die ertoe doen. #itsgettingbetter
- Hoe zou je het liefst herinnerd willen worden?
Als een vrolijke Rotterdammer met het hart op de goede plaats. Als iemand die de maatschappij een stukje mooier heeft gemaakt door zijn bijdrage aan een diverse samenleving in de breedste zin van het woord.
- Wat is je motto?
It’s not always rainbows and butterflies,
It’s compromise that moves us along.
(Maroon 5 – She Will Be Loved)
Door: Christian Curré
Marcel Proust kennen we onder andere van zijn beroemde vragenlijst, aan de hand waarvan een beeld van een persoon ontstaat in wat we vandaag de dag ‘soundbites’ zouden noemen. De Gaykrant bevraagt aan de hand van een eigen variant op de vragenreeks steeds een persoon die zich onderdeel voelt van de regenboogcommunity.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
