Annelies Tukker (33) is mensenrechtenactivist voor intersekse-personen en PR- en communicatiemedewerker bij het NNID (Nederlands Netwerk Intersekse/DSD).
(Intersekse-personen zijn geboren met een lichaam dat niet voldoet aan de normatieve opvattingen van wat een man of een vrouw is. Vaak denken mensen dan aan onduidelijke externe geslachtsdelen, maar dit is slechts een zeer kleine groep. Er bestaan vele vormen en er zijn zo’n 85.000 intersekse-personen in Nederland, oftewel 1 op de 200.)
- Wat zijn je belangrijkste karaktereigenschappen?
Ik ben simpelweg een ‘bitch’: behulpzaam, integer, taai, creatief en humoristisch.
- Wie zijn de grootste voorbeelden in jouw leven?
Mijn vriendinnen die me altijd verbazen met hoe sterk en dapper ze zijn. Mijn oma die in een klein christelijk dorp het belangrijker vond dat haar dochters zich warm en comfortabel voelden en konden spelen door ze broeken te geven, ondanks commentaar van school en kerk. Mijn collega’s van NNID die ieder met hun eigen talenten zich al jaren onvermoeibaar inzetten voor de mensenrechten van intersekse-personen.
- Hoe identificeer je jezelf in gender en seksualiteit?
Ik gebruik over het algemeen intersekse en queer, maar specifiek? Mijn geslacht is intersekse, mijn gender non-binair en mijn sexualiteit is pan – die specifiekere hokjes zijn ruim genoeg om me er comfortabel bij te voelen.
- Vind je het belangrijk om jezelf ook als zodanig te profileren naar anderen toe?
Ja absoluut, het is voor mij een heel wezenlijk deel van wie ik ben: als ik het niet doe en ‘geheim hou’ kan naar mijn idee niemand me ook echt kennen – dan kan ik geen diepgang hebben in mijn vriendschappen en kom ik al zeker nooit een leuke partner tegen. Soms is het ook lastig, vooral intersekse vind ik soms nog moeilijk om te bespreken. De artsen die me vertelden dat ik intersekse ben, vertelden namelijk ook meteen dat het als raar en abnormaal gezien kon worden en ik het er beter niet over kon hebben, waarmee ze vooral hun eigen ideeën over intersekse lieten spreken. Ook al was hun bedoeling om me te beschermen, ze bereikten juist het tegenovergestelde waardoor ik nog steeds spanning voel als ik erover praat. Ik krijg echter geen vervelende reacties, juist omdat niemand ervan gehoord heeft; zo wel, hoef ik het alleen maar uit te leggen. Ikzelf ben op dat moment de expert en kan zelf bepalen wat en hoeveel ik vertel en dat wordt bijna altijd geaccepteerd op een positieve manier. De enkele negatieve reactie staat voor mij helemaal niet in verhouding tot de bevrijding van open zijn én de vele lieve, warme en hartelijke reacties die ik veel vaker krijg.
- Wat vind je het meest aantrekkelijk in een andere persoon?
Persoonlijkheid. Ik hou van mensen die eerlijk en ruimdenkend zijn, een goed en in sommige gevallen grof gevoel voor humor hebben en zichzelf het liefst niet te serieus nemen. Creativiteit, passie en intelligentie vind ik sexy. Gooi daar nog een paar piercings en tatoeages tegenaan en ik ben verkocht!
- Wat is het meest positieve dat je ooit hebt ondervonden aan niet-hetero zijn?
Bijna alles eigenlijk. Het is nog redelijk vers, vorig jaar op de Utrecht Canal Pride kwam ik er openlijk voor uit dat ik intersekse ben en heb dit ook meteen op Facebook gedeeld. Ik kreeg veel positieve reacties en dat gebeurt nog steeds. Het er open over zijn ontwikkelt zich, zoals ook door dit interview. Non-binair laat ik vaak een beetje in de lucht hangen, maar nu heb ik het gewoon opgeschreven. Oriëntatie blijf ik het makkelijkste vinden om te bespreken, als mensen het nu nog niet weten verbeter ik ze gewoon. Een paar maanden geleden vertelde ik een collega dat ik een date had dat weekend. “Oh wat leuk, hoe heet hij?” “Nicole”, reageerde ik droog. Vervolgens ging het gesprek verder op dezelfde gezellige manier. Open zijn over wie ik ben heeft ervoor gezorgd dat ik niet meer het idee heb dat ik me hoef te schamen of mezelf hoef te verstoppen. Het is bevrijdend geweest en ik ben daardoor over het algemeen gelukkig.
- Wat is het meest negatieve dat je ooit hebt ondervonden aan niet-hetero zijn?
Ik heb amper slechte ervaring met het niet-hetero zijn. Intersekse is een ander verhaal, omdat het erg gemedicaliseerd is. Toen ik zeventien was en niet ongesteld werd, belandde ik in het ziekenhuis. Ik hoorde dat ik geen baarmoeder had maar wel inwendige testes en xy-chromosomen. Mijn vagina zou wellicht niet geschikt zijn voor “normaal geslachtsverkeer” maar naar mijn behoefte of seksuele oriëntatie werd niet gevraagd. Die testes zouden waarschijnlijk kanker veroorzaken en moesten dus verwijderd worden (iets waarvan ondertussen bevestigd is dat dat niet waar is). Ik vond de operatie doodeng. De arts was op zijn zachtst gezegd onplezierig, terwijl ik bewusteloos was is mijn vagina inwendig onderzocht door een andere arts (die ik vier maanden later pas ontmoette maar ook tijdens alle opvolgende afspraken dit onderzoek deed) en of er ook nog assistenten aan te pas kwamen weet ik niet eens. Ik hield er PTSS aan over (inmiddels behandeld) en zit levenslang aan hormoonmedicatie vast omdat de normale gezonde werking van mijn lichaam is verstoord. Dit klinkt wellicht heftig, maar in vergelijking met andere intersekse-personen valt het nog mee, ik wist tenminste nog waaróm ze het deden… (zie volgende antwoord)
- Wat zou er per morgen gedaan moeten worden om de positie van LHBTI+’ers te veranderen?
Ik denk niet dat het morgen gaat gebeuren, maar inclusie van LHBTI+ -personen in de samenleving waarbij je niet meer anders behandeld wordt vanwege seksuele oriëntatie, gender-identiteit en expressie en/of geslachtskenmerken is naar mijn idee het einddoel. Op korte termijn neem ik genoegen met het beëindigen van ongewenste medische ingrepen bij intersekse-kinderen en infanticide en moord op intersekse-personen.
- Hoe zou je het liefst herinnerd willen worden?
Als een goede vriendin. En ik hoef er niet per se voor herinnerd te worden, maar ik hoop dat ik een succesvolle bijdrage heb kunnen leveren aan het verbeteren van de positie van LHBTI+’ers en intersekse-personen wereldwijd en specifiek in Nederland.
- Wat is je motto?
“When they call you a bitch, say: thank you, thank you very much.” (Olivia Gatwick)
Door: Christian Curré
Marcel Proust kennen we onder andere van zijn beroemde vragenlijst, aan de hand waarvan een beeld van een persoon ontstaat in wat we vandaag de dag ‘soundbites’ zouden noemen. De Gaykrant bevraagt aan de hand van een eigen variant op de vragenreeks steeds een persoon die zich onderdeel voelt van de regenboogcommunity.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
