Wilfred de Bruijn: Polderjongen in Parijs

In april 2013 werd hij plotsklaps het symbool van de strijd tegen homo-haat in Frankrijk. De in een Nederlandse polder geboren Wilfred is op een voorjaarsavond zwaar mishandeld door een groep jongens puur omdat hij hand in hand liep met zijn vriend Olivier. Als zijn gehavende foto op Facebook verschijnt, gaat een golf van afschuw over de wereld. Frankrijk blijkt twee gezichten te hebben en is niet meer alleen het land van romantiek, goede wijn en prachtige literatuur. Het heeft ook een ander gezicht te hebben: dat van werkloosheid, aanslagen en politieke verdeeldheid. “Frankrijk is een soort Januskop. Soms is dat gekmakend.”

Tekst: Paul Hofman

Als kleine jongen groeide hij op in een zwaar christelijk polderdorp onder de rook van Rotterdam.Toen zijn ouders merkten dat de strenge opvoedkundige en godsdienstige opvattingen soms wel erg ver gingen mocht hij naar ‘de dorpsschool van de goddelozen’. Het bleek een zegen voor de jonge Wilfred te zijn. Na de lagere school en de middelbare school besloot hij in Leiden kunstgeschiedenis te gaan studeren. Wilfred kijkt met veel plezier terug op zijn Leidse jaren, zo blijkt. “Ik had een overvolle sociale agenda, werd overvraagd voor etentjes, avondjes uit en afspraakjes.”

God in Frankrijk

Op zijn negenentwintigste vertrok hij naar Parijs om als bibliothecaris te gaan werken bij de stichting van een rijke Nederlandse kunstverzamelaar. Hij is er verantwoordelijk voor de aanwas van de collectie kunstboeken van de stichting Fondation Custodia. Het idee om zelf een boek te schrijven had hij al langer zegt hij. “Mensen waren nieuwsgierig naar Frankrijk en hoe ik er terecht ben gekomen. En ook naar hoe ik mijn bestaan heb opgebouwd.” Hij hanteert de pen met groot gemak en spreekt openhartig over zijn belevenissen. Hij neemt de lezer haast letterlijk mee achter de schermen van Frankrijk. “Als je iets zwart op wit zet dan geeft dat een ongelofelijke vrijheid. Televisie en radio zijn veel vluchtiger, een boek is voor de eeuwigheid.”

‘Frankrijk is het land van joie de vivre, maar ook van de antidepressiva’

L’amour

Sinds 2003 woont hij in Parijs. Een stad die hem na aan het hart ligt. De dag dat hij zijn vriend ontmoette staat nog helder op zijn netvlies gebrand. “Eigenlijk op een buitengewoon onwaarschijnlijke manier. Ik zat in mijn eentje in de metro en keek een jongen aan. Hij keek terug en na een minuut vroeg ik hem op de klassieke manier hoe het met hem ging. “Bonsoir, ca va? Hij bleek mij al eerder gezien te hebben in de metro en wist waar ik woonde.” Dat ze later hun leven samen zouden delen, konden ze toen niet bevroeden. Sinds kort zijn ze echter uit elkaar.

Held en slachtoffer

Die nacht in april zijn ze na een feestje op weg naar huis. Het is half drie en ze moeten nog een halfuurtje lopen.Dan gebeurt er opeens iets dat de wereld van hen beiden volledig op de kop zal zetten. Wilfred: “Ik weet niet meer of ik mijn arm in die van mijn vriend Olivier stak, of dat hij dat bij mij deed. Ik pakte routineus een aansteker uit mijn zak en stak een sigaret op. Terwijl ik een trek nam, hoorde ik geschreeuw. Daarna merkte ik dat Olivier mijn arm losliet en werd het zwart voor mijn ogen. ‘Kijk, homoseksuelen,’ was er achter ons geroepen. Olivier was nog wel bij bewustzijn en vertelde het me ‘ later, er werd op ons in gestompt en geslagen. (…) Wat hij wel kon zien was een gruwelijk schimmenspel van drie of vier mannen die tegen mijn hoofd trapten alsof het een voetbal was.’ De Bruijn loopt onder meer een gebroken tand en scheuren in zijn kaakbot en schedel op.

‘Op sommige plaatsen maken ik me compleet onzichtbaar’

Over de mishandeling ontstaat in Frankrijk en eigenlijk over de hele wereld veel commotie, nadat de Bruijn een foto van zijn gehavende gezicht op Facebook en Twitter plaatst. De foto wordt duizenden keren gedeeld op sociale media en is groot te zien op enkele posters tijdens een demonstratie voor het stadhuis van Parijs. Hij wordt het gezicht van de homohaat in Frankrijk, juist op het moment dat het land op het punt staat het burgerlijk huwelijk open te stellen voor homo’s. Hoe kijkt hij erop terug? “De mishandeling duurde maar een paar minuten. Ik besefte toen nog niet dat ik de tijd tot deze gebeurtenis ‘ervoor’ zou gaan noemen en dat de tijd vanaf het bijkomen in de ambulance ‘erna’ zou gaan heten.”

Hollande

Dat deze ellende hem tot een soort held zou maken en die dagen land een bekend gezicht zou worden, dat had hij nooit kunnen bevroeden. Later zou hij zelfs gebeld worden door de vrouw van de Franse president en zelfs hand in hand lopen lopen met de burgemeester van Parijs tijdens een demonstratie. “Het lijkt zoveel slechter te gaan maar misschien komt dat ook wel doordat we zichtbaarder zijn geworden. Kijkend naar de formele rechten en voorlichting op scholen gaar het beter. En vergeet niet dat veel bekende Fransen uit de kast durven te komen. Al levert dat ook wel heftige reacties op. Maar hoe je het wendt of keert, je kunt niet meer om ons heen.”

Driedelig grijs

Als we hem vragen of het de gruwelijke gebeurtenis zijn kijk op Frankrijk verandert heeft, antwoordt hij direct: “Op sommige plaatsen maak ik me compleet onzichtbaar. Ik ben meer op mijn hoede. Mijn vriend Olivier en ik letten donders goed op wat je tegenkomt.” Overigens kan het overal gebeuren, benadrukt hij. In de chique buurt waar Wilfred werkt, werd hij ook als homo uitgescholden. ‘En in de betoging tegen invoering van het homohuwelijk liepen ook veel in driedelig grijs geklede mannen mee. Ik bedoel maar.”

Hij ziet de samenleving op scherp staan. “Ik word er soms moedeloos van. Maar de verkiezing van Macron tot president is ook een teken van hoop. Hij is een verbinder.” Frankrijk is een land met twee gezichten, vertelt hij. Het is een land waar land van de goede smaak en waar het eten, drank en de liefde je zinnen prikkelen. Zo zijn Fransen goed in beminnen. Maar wist je ook dat in Frankrijk de meeste antidepressiva geslikt worden?” Saai is zijn bestaan in ieder geval niet. Hij kan het zich niet voorstellen ooit definitief naar Nederland terug te keren. “Frankrijk is een fantastisch land, ik hou ervan.”

‘Op zoek naar mijn Frankrijk’ verscheen bij Uitgeverij Meulenhoffprijs €19,99

 


De twee daders van de mishandeling zijn beide veroordeeld tot 2,5 jaar cel waarvan de een 1 jaar en de ander 15 maanden voorwaardelijk. De tweede verdachte kreeg ook 30 maanden cel opgelegd waarvan 15 maanden voorwaardelijk. De derde verdachte die erbij stond en ernaar keek deelde geen klappen uit. Hij werd veroordeeld tot zes maanden cel voorwaardelijk.


 

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.