Amsterdam – New York, het kan verkeren

Afgelopen najaar waren Lank en ik voor een bezoek aan vrienden in New York. Op de vraag van de taxichauffeur hoe lang ons laatste bezoek geleden was aan New York, was het antwoord ‘veertig jaar’. Onze chauffeur zette onmiddellijk de auto aan de kant, deed het licht aan, draaide zich om en riep uit: ‘Oh no, you are not thàt old!

Het is waar, veertig jaar is een hele ruk, waarin veel is gebeurd. Nederlandse gays hadden indertijd een paginagrote advertentie geplaatst in Time Magazine ter ondersteuning van de Amerikaanse homo’s in hun strijd tegen de homofobe zangeres Anita Bryant. Wij waren in New York omdat ik ter toelichting een persconferentie zou geven in het Waldorf Astoria Hotel.

Uiteraard hebben we toen heel veel mensen ontmoet uit de New Yorkse gayscene en dan kwam de stand van zaken bij de homo-emancipatie ook nog al eens aan de orde. Veel Amerikanen kenden Amsterdam goed en veel Nederlandse homo’s New York. Het gevoel van bevrijding, het toenemende zelfbewustzijn en het bruisende uitgaansleven, daarin leken de gayscenes van beide steden in de jaren zestig en zeventig enorm op elkaar. (zie: ‘City Boy’, Edmund White)

“Zij hebben nu Trump en consorten en wij ‘cultuurdragers’ als Van der Gijp.”

Als er verschillen aan de orde kwamen, wezen onze Amerikaanse vrienden vooral op de formele stand van zaken, dat wil zeggen waar het om de rol van de overheid en de politiek ging. Het was bekend dat Nederlandse liberale en progressieve politici sinds enige tijd blijk gaven van hun sympathie met de homostrijd. Dat de Consul-Generaal van Nederland, de officiële vertegenwoordiger van de regering, zomaar acte de présence gaf tijdens de persconferentie in het Waldorf Astoria, werd als verrassend en inspirerend ervaren. Zo ver waren ze in de VS nog lang niet.

Inmiddels zijn we zowel in Nederland als in de VS een stuk verder met de emancipatie. Nou ja, zij hebben nu Trump en consorten en wij ‘cultuurdragers’ als Van der Gijp. Zulke geluiden zijn voor jonge homo’s niet bemoedigend, maar er is nog wel overheen te komen. In de publieke ruimte is de situatie drastisch veranderd. Treuriger dan in New York is de sfeer op straat in Amsterdam. Terwijl we in New York relatief veel jongens zagen, die hun gevoelens voor elkaar buiten niet verborgen hielden, is dat in Amsterdam tegenwoordig volstrekt not done. Op zijn Hollands gezegd, dat laat je wel uit je hersens. Nu zouden wij softies kunnen zijn vergeleken met de New Yorkse gays, maar ik denk eerder dat de New Yorkse politie meer gezag afdwingt waardoor de gays zich er veiliger voelen.

Coos Huijsen

Coos Huijsen is de eerste parlementariër ter wereld die uit de kast kwam en schreef daarover het boek ‘Homo Politicus’

 

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.