Hij kwam onlangs weer langs, ik had hem al even niet gehoord. Niets ten nadele van de spreker, een uiterst vriendelijke man die zegt: mijn vriend en ik voelen ons niet speciaal omdat wij gay zijn. Dat zijn wij ook niet. Wij zijn geen leernichten die meevaren op een boot tijdens de Canal Parade. Ik ben de volgende spreker en overweeg om op zijn uitspraak in te gaan. Niet gedaan. Maar hij blijft in mijn gedachten hangen. Waarom?
Doordat hij zich als gewoon presenteert, impliceert hij daarmee zonder het zich misschien te realiseren een bepaalde norm. Namelijk dat in dit geval twee mannen net zoals hetero’s huisje, boompje, beestje kunnen hebben. Misschien wel moeten hebben. En daarmee maakt hij zijn homoseksualiteit aanvaardbaar voor een hele groep die het maar vies, vreemd of apart vinden. Homo’s en mensen met andere seksuele en genderidentiteiten die hun relatie(s) of hun leven anders willen invullen worden met zo’n uitspraak alsnog weggezet als vreemd. Ik snap het mechanisme dat aan deze uitspraak ten grondslag ligt wel: mensen willen er over het algemeen gewoon bij horen. Maar toch, dit soort ideeën sluipt er makkelijk in en voor je het weet, is het een cliché waar grote groepen homo’s, hetero’s en anderen mee aan de haal gaan.
“… dat wij onszelf niet al te gewoon gaan zien en vinden”
Ik geef toe: ik was ietwat op mijn teentjes getrapt omdat ik samen met zeven anderen een boot tijdens de canal parade heb georganiseerd. Ik nam mijn vrouw en twee oudste kinderen mee op de boot. Als het aan mij ligt, herhalen we deze stunt aankomende zomer nog een keer, ik ben bezig met het schrijven van een aanvraag. Maar zijn wij dan ineens vreemd omdat wij zo zichtbaar voor biseksuelen willen zijn en een dik feest combineren met activisme? Zeker niet. Van dit soort uitspraken gaat mijn activistische hart kloppen. Ik kan het niet genoeg benadrukken: het succes van de emancipatie van de LHBT+-gemeenschap in Nederland maar ook wereldwijd ligt in hoe inclusief zij zich opstelt, blijvend opstelt. Daarbij hoort dat de LHBT+-gemeenschap, dat zijn wij, dat ben jij en ik; dat wij onszelf niet al te gewoon gaan zien en vinden.
Joshua Zandberg is voorzitter van het Landelijke Netwerk Biseksualiteit en elke week schrijft hij een column over zijn leven als bi-man.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
