Laurens Buijs (35 jaar) is sociaalwetenschapper aan de Universiteit van Amsterdam en eigenaar van IncInc, een onderzoeks- en adviesbureau op het gebied van diversiteit en inclusie.
Marcel Proust kennen we onder andere van zijn beroemde vragenlijst, aan de hand waarvan een beeld van een persoon ontstaat in wat we vandaag de dag ‘soundbites’ zouden noemen. De Gaykrant bevraagt aan de hand van een eigen variant op de vragenreeks steeds een persoon die zich onderdeel voelt van de regenboogcommunity.
1. Wat zijn je belangrijkste karaktereigenschappen?
Maatschappelijk betrokken, impulsief, ondernemend, filosofisch
2. Wie zijn de grootste voorbeelden in jouw leven?
Activisten die ik om me heen zie: jonge mensen uit minderheidsgroepen die geïnspireerd door persoonlijke ervaringen gepassioneerd werken aan een betere wereld.
3. Hoe identificeer je jezelf in gender en seksualiteit?
Mijn homoseksualiteit is het meest centrale onderdeel van mijn identiteit. Ik voelde al op jonge leeftijd aan dat ik anders was. Dat heeft mijn levensloop fundamenteel beïnvloed en processen in gang gezet die nog steeds niet klaar zijn. Dat is soms moeilijk, maar het is ook een bron van trots en inspiratie. Ik vind het leuk om te merken dat mijn mannelijke en vrouwelijke kanten steeds betere vrienden van elkaar worden.
4.Vind je het belangrijk om jezelf ook als zodanig te profileren naar anderen toe?
Als sociaalwetenschapper ben ik steeds meer gaan inzien hoe cruciaal zichtbaarheid is voor elke emancipatiebeweging. Dat is ook een van de redenen waarom ik het steeds belangrijker vond en er steeds comfortabeler mee werd om ook mijn eigen homoseksualiteit zichtbaar uit te dragen. Zichtbaarheid zie ik niet als een doel op zichzelf maar wel als een middel om mensen aan het denken te zetten over verschillen.
5. Wat vind je het meest aantrekkelijk in een andere persoon?
Een elegante mix van mannelijkheid en vrouwelijkheid.
6. Wat is het meest positieve dat je ooit hebt ondervonden aan niet-hetero zijn?
Je wordt op jonge leeftijd gedwongen om na te denken over wie je zelf bent, los van de verwachtingen die anderen van je hebben. Het heeft me volwassen en autonoom gemaakt.
7. Wat is het meest negatieve dat je ooit hebt ondervonden aan niet-hetero zijn?
De ervaringen die ik heb gehad met uitsluiting en ook geweld.
8. Wat zou er per morgen gedaan moeten worden om de positie van LHBT+’ers te veranderen?
Ik vind dat homofobie nog steeds niet goed begrepen wordt in Nederland, waardoor vaak gedacht wordt dat de emancipatie hier al zo goed als voltooid is en dat er alleen nog wat achterhoedegevechten met conservatieven en religieuzen gevoerd moeten worden. Homofobie is nog altijd diep verankerd in de Nederlandse samenleving, al komt de uitsluiting niet meer zo expliciet en hard tot uiting als vroeger. Het venijn zit in subtiele omgangsvormen die vaak niet eens bewust tot stand komen, maar die er wel voor zorgen dat diversiteit op het gebied van seks en gender nog altijd veel ongemak en weerstand oproepen. Meer bewustzijn over de kern van het probleem creëren zie ik als topprioriteit.
9. Hoe zou je het liefst herinnerd willen worden?
Als iemand die een bijdrage leverde aan een betere wereld.
10. Wat is je motto?
Iedereen zit wel eens in de kast! Tevens het motto van mijn bedrijf IncInc. Het is een mooie manier om duidelijk te maken dat LHBT+’ers geen andere diersoort zijn met geheel eigen problematiek, maar dat we allemaal wel eens buiten de groep komen te staan en ons veroordeeld voelen. De vraag is hoe we samen ruimte kunnen vinden voor onderlinge verschillen, want daar hebben we allemaal baat bij.
Door: Christian Curré
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
